نقش میانجی تسهیم دانش در رابطه بین رﻫﺒﺮی اﺷﺘﺮاﻛﻲ و اﺛﺮﺑﺨﺸﻲﻛﺎرﮔﺮوﻫﻲ(مطالعه موردی: کارشناسان ادارات ورزش و جوانان استان لرستان)

Abstract

هدف این تحقیق بررسی رابطه بین رﻫﺒﺮی اﺷﺘﺮاﻛﻲ و اﺛﺮﺑﺨﺸﻲﻛﺎرﮔﺮوﻫﻲ با توجه به نقش میانجی تسهیم دانش می­باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل تمام کارشناسان ادارات ورزش و جوانان استان لرستان می­باشد. با توجه به عدم امکان دسترسی به کلیه اعضاء، از طریق نمونه گیری تصادفی- طبقه ای، 200 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد رهبری اشتراکی کارتون(2010)، تسهیم دانش هسلت(2003) و اثربخشی کارگروهی نصراصفهانی و همکاران(2013) استفاده شد. برای تجزیه ‌وتحلیل داده­ها، از مدل معادلات ساختاری به ‌وسیله نرم‌افزار لیزرل استفاده گردید. نتایج حاکی از آن بود که با توجه به مقادیر شاخص­های توصیفی ماتریس همبستگی بین متغیرهای پژوهش، ارتباط بین متغیرها معنادار می باشد که بیشترین میزان همبستگی بین متغیرهای رﻫﺒﺮی اﺷﺘﺮاﻛﻲ و اﺛﺮﺑﺨﺸﻲﻛﺎرﮔﺮوﻫﻲ یافت شد. همچنین، بر اساس مدل ارایه شده می توان گفت که، رهبری اشتراکی با میزان ضریب 49/0 بر تسهیم دانش و با مقدار ضریب 68/0 بر اﺛﺮﺑﺨﺸﻲﻛﺎرﮔﺮوﻫﻲ اثر دارد. تسهیم دانش نیز با ضریب بتای 51/0 بر اﺛﺮﺑﺨﺸﻲﻛﺎرﮔﺮوﻫﻲ اثر دارد . در این راستا باید در راستای اثربخشی کارگروهی، سعی در انتشار دانش و اطلاعات در میان تمامی اعضای گروه­های کاری داشت.