بافتهای فرسوده شهری، مکانهای جرمخیز: تأثیر بافت فرسوده پیرامون حرم رضوی بر وقوع جرم

Abstract

تحقیقات نشان رضوی )ثامن( نشان میدهد که منطقۀ مذکور به لحـاظ فراوانـی وقـوع بسـیاری از جـرایم بـه نسـبت<br />جمعیت، رتبۀ اول یا دوم شهر مشهد را به خود اختصاص داده است. همچنین بالابودن شدت محکومیت در احکام قضایی<br />برای مجرمان این بافت )در دو مجازات رایجِ حبس و شلاق( به نسبت مجرمان سایر نواحی، حاکی از شدت بـزه ارتکـابی<br />در این بافت است.<br />با تقسیم ویژگیهای اصلی بافت فرسودة ثامن به سه دستۀ کالبدی، جمعیتی و اجتماعی، و با تکیه بر نظریات ارائه شـده<br />دربارة انحرافات اجتماعی و رابطۀ جرم و مکان، میتوان علل بالابودن میزان جرم در این بافت را تبیـین کـرد. بـه لحـاظ<br />کالبدی: ریزدانگی، نفوذناپذیری و ناپایداری املاک فرصت فیزیکی مناسب برای ارتکاب جرم و نیز کاهش امکـان کنتـرل<br />رسمی را فراهم میکند. به لحاظ جمعیتی: ورود و خروج میلیونها زایر در سال، مهـاجرت سـاکنان اصـیل و جـایگزینی<br />گروههای ناهمگون اجتماعی و افزایش نسبت سـالخوردگـان، بـه کـاهش امکـان کنتـرل غیـر رسـمی و افـزایش جـرم<br />میانجامد. همچنین به لحاظ اجتماعی: فقر و احساس محرومیت نسبی و نیز پیدایش گروههای کجـرو در ایـن بافـت، از<br />طریق رضایت بخششدن کجروی و افزایش تماسهای انحرافی به عضویت افراد بافت در گروههای کجرو و افـزایش جـرم<br />منجر میشود.