ارتباط بین فاکتور شوری، رخنمون تحت‌الجوی و کیفیت مخزنی: مثالی از پرموتریاس خلیج‌فارس

Abstract

میدان گازی پارس جنوبی یکی از بزرگترین میادین گازی در جنوب ایران و خلیج فارس است که حاوی 19 درصد از منابع گازی دنیا است. سازندهای دالان (به سن پرمین پسین) وکنگان (به سن تریاس پیشین) مهمترین سنگ مخزن میدان پارس جنوبی می­باشد. در این مطالعه از فاکتور شوری [1] بعنوان یک پارامتر قابل اعتماد در شناسایی مرز پرمین تریاس و تغییرات کیفیت مخزنی استفاده شده است. در این مقاله سعی شده است که از جنبه­های مختلف تغییرات الگو رخساره­ای، روند دیاژنزی، فاکتور شوری، تخلخل و تراوایی در مرز پرموتریاس و واحدهای مجاور آن نشان داده شود. فاکتور شوری در محدوده مرز پرموتریاس و بخصوص در واحدهای چند متر زیر مرز کم می­شود (بیشتر از 195 - در هزار)، که این نشان‌دهنده قلمرو دیاژنز جوی و انحلال در واحدهای دالان بالایی است. این تغییرات بخصوص در واحدهای زیرین مرز پرموتریاس به روشنی بیان کننده رخنمون تحت‌الجوی و وجود یک ناپیوستگی چینه‌شناسی در این افق می باشد. افزایش کیفیت مخزنی در مرز پرموتریاس قابل ملاحظه است اما در افق‌های دورتر از مرز کاهش می‌یابد. به طور کلی، این شواهد به همراه تغییرات رخساره­ای (حضور رخساره ترومبولیتی در ابتدای تریاس سازند کنگان) دلالت بر اهمیت رخنمون تحت‌الجوی و مرز فرسایشی پرموتریاس در افزایش کیفیت مخزنی دارد. 1 Svalue