ارزیابی خصوصیات عملکردی میان لایه ی جاذب تنش ماسه آسفالتی

Abstract

<strong>بهسازی روسازی­های استهلاک­یافته با اجرای روکش یکی از روش­های متداول تقویت و احیاء راه‌ها به شمار می‌رود. ترک انعکاسی یکی از خرابی­های اصلی روکش­های آسفالتی می­باشد که سالانه باعث ایجاد خرابی در راه­ها و مستهلک شدن آن­ها می­شود. ترک­های انعکاسی معمولاً از زیر لایه­ی روکش شروع شده و به سمت رویه­ی راه ادامه پیدا می­کند. ترک‌خوردگی در سطح روسازی همچنین باعث نفوذ آب، نمک و دیگر مواد مضر به درون روسازی می‌شود که به‌نوبه‌ی خود منجر به افزایش سرعت رشد خرابی­ها می­گردد. استفاده از میان­لایه­ی جاذب تنش (</strong><strong>SAMI</strong><strong>) یکی از روش‌هایی است که به‌منظور جلوگیری از انعکاس ترک به لایه­ی روکش به­کار می‌رود. یکی از انواع میان­لایه‌های جاذب تنش، میان­لایه‌ی ماسه آسفالتی است که استفاده از آن در سال­های اخیر مرسوم شده است. در این پژوهش، خواص عملکردی میان­لایه­ی ماسه آسفالت و همچنین میان­لایه­ی ماسه آسفالت اصلاح‌شده با پودر لاستیک مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، از آزمایش کشش غیرمستقیم، به‌منظور تعیین مقاومت لایه­ها­ی آسفالتی در برابر ترک‌خوردگی، استفاده گردید. همچنین، با استفاده از آزمایش فوق، انرژی شکست میان‏لایه ماسه آسفالت تعیین و با لایه‌ی روکش آسفالت داغ مقایسه گردید. آزمایش لاتمن اصلاح‌شده و آزمایش کیفی آب جوشان تگزاش نیز به‌منظور حساسیت رطوبتی میان­لایه‌ها مورد استفاده قرار گرفتند. برای تعیین خصوصیات شیارشدگی میان­لایه­ها از آزمایش شیارشدگی چرخ استفاده گردید. نتایج این آزمایش‌ها نشان داد که میان­لایه ماسه آسفالت تا حدود زیادی می‌تواند انرژی موجود برای ایجاد ترک انعکاسی را مستهلک کند. همچنین، با افزودن پودر لاستیک و تقویت خواص الاستیک لایه­ی آسفالتی، استهلاک انرژی افزایش یافته و نهایتاً مقاومت میان­لایه در برابر نفوذ آب و عریان­شدگی نیز بهبود یافت. آزمایش شیارشدگی نشان داد که هرچند مقدار شیارشدگی در روسازی دارای میان­لایه ماسه آسفالت به‌مراتب بیشتر از روسازی فاقد آن می­باشد، اما با افزودن پودر لاستیک می­توان تا حدود زیادی مقدار شیارشدگی را کاهش داد.</strong>