بررسی آلودگی سرمی دیروفیلاریا ایمیتیس در سگ های شهرستان سراب

Abstract

دیروفیلاریا ایمیتیس یکی از انگلهای مهم سیستم گردش خون سگها بوده که عوارض قلبی ریوی شدیدی را در حیوان سبب می شود.با توجه به زئونوز بودن این انگل و به منظور بررسی اولیه وجود آلودگی دیروفیلاریا ایمیتیس در منطقه سراب،یک مطالعه توصیفی مقطعی روی 384 قلاده از سگ های گله و نگهبان به عمل آمد.سرم ها با استفاده از روش الیزا تست شدند.شیوع سرمی دیروفیلاریا 13.5%(52.384) گزارش شد. بیشترین میزان شیوع سرمی دیروفیلاریا ایمیتیس در سگهای سنین 4-6 سال 21.7%(37.170) و کمترین میزان در سگهای سنین 0-2 5.5%(7.126) گزارش شد.شیوع سرمی در سگهای نر 14.3%(44.306) و در ماده ها 10.2%(8.78) بود . بیشترین میزان آلودگی سگها در روستای جلده باغان با 48.14%(13.27) و کمترین میزان آلودگی سگها در روستای اسبفروشان با 2.8%(2.70) بود.در بررسی های آماری رابطه معنی داری بین آلودگی،جنس و نژاد و نحوه نگهداری سگ مشاهده نشد ولی با افزایش سن میزان آلودگی نیز افزایش داشت.بررسی حاضر نشان داد که با توجه به 3 گزارش از استانهای آذربایجان شرقی و اردبیل این مناطق جز آلوده ترین نواحی ایران به دیروفیلاریا ایمیتیس می باشند و حضور میکروفیلر دیروفیلاریا ایمیتیس در خون سگها می تواند یکی از عوامل مهم در اپیدمیولوژی انگل باشد.چنانچه سگهای کسن تر از دو سال به ویژه سگ هایی که تحت عنوان نگهبان در این بررسی آزمایش شدند،با داروی مناسب بالغ و میکروفیلر کش تحت درمان قرار گیرند،موجب کاهش آلودگی با این فیلر خواهد شد. با توجه به دو گزارش در مورد احتمال آلودگی انسان به انگل در ایران،باید جنبه مشترک بودن آلودگی و اهمیت بهداشتی آن بیشتر مورد توجه قرار گیرد.