تشخیص و درمان: واقعیت تا حقیقت

Abstract

اختلافات نه چندان اندک ما بین آنچه در متون رفرانس و منابع وجود دارد و در بسیاری از مراکز درمانی صورت می گیرد، وجود دارد. این اختلافات گاهی سر منشا بسیاری از چالش ها مابین صاحبان بیماران ارجاعی و کلینیسین ها در مراکز درمانی دولتی و خصوصی فراهم می سازد که باعث اختلاف نظر می گردد و صاحبان و بیماران را آسیب پذیر می سازد. برای روشن شدن این مسئله راه سخت و پیچیده نیست، گاهی با رجوع به منابع حقایق و مطالب عنوان شده در آن متون راهگشای این دسته از چالش ها و مسائل می شود. کلینیسین ها گاهی بر اساس تجربیات خویش -گاهی نیز ارزنده می باشد در صورتی که موضوعیت ارجاع داشته باشد- تصمیم به تشخیص و درمان اتخاذ می نمایند که متاسفانه بخشی از آن منطبق بر حقایق موجود در منابع و کتب نمی باشد. در واقع آنچه در مواردی در مراکز درمانی به عنوان تشخیص و در نهایت درمان انجام می شود واقعیتی انکار ناپذیر از وضع کنونی دامپزشکی در حیطه دام های کوچک و به خصوص در امر جراحی و روش های درمانی مرتبط با آن و حتی در مواردی در خصوص تشخیص آنهاست. از این رو بی جهت نمی باشد که در خصوص برخی از این چالش ها – به عبارتی تناقضات – در چارچوب ارجاعات مراکز درمانی پرداخته شود که می توان از واقعیت تا حقیقت تشخیص و درمان در اختلالات اندام های حرکتی، ستون مهره ها، جراحی های بافت نرم، چشم و .... پرداخته شود تا از تناقض تا حد امکان پرهیز گردد. نباید از ذهن دور داشت که واقعیت تا حقیقت در بسیاری از موارد فاصله بین آنچه که در مواردی در مراکز درمانی به واقع اتفاق می افتد و آنچه که باید در تشخیص، توصیه و در مان حقیقت رخ دهد.