طراحی تکیه‌گاه‌های روتور دوار بر مبنای کمینه نیروی انتقالی به فونداسیون

Abstract

طراحی تکیه‌گاه‌های ماشین‌های دوار در کاربردهای گوناگون به منظور کاهش نیروی انتقالی به پایه از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. در این مقاله ایده جدیدی به منظور طراحی بهینه پارامترهای تکیه‌گاه روتور بر مبنای کمینه نیروی انتقالی به فونداسیون ارائه شده است. ابتدا روابط دینامیکی حاکم بر روتور جفکات سوار شده بر روی تکیه‌گاه‌های انعطاف‌پذیر استخراج شده و پارامترهای بهینه تکیه‌گاه به صورت تحلیلی بدست آورده شده‌اند. ایده تعیین پارامترهای بهینه براساس طراحی جاذب تکیه‌گاه‌ها و استخراج معادلات حاکم بر رفتار روتور با توجه به پاسخ سیستم به تغییرات میرایی بیان شده است. سپس با توجه به پیچیدگی معادلات و حجیم بودن روابط تحلیلی، الگوریتم عددی به منظور تعیین پارامترهای بهینه برای طراحی هر مدل پیچیده‌ای از روتور با هر تعداد درجه آزادی ارائه شده است. در ادامه شبیه‌سازی برای مدل روتور جفکات سوار شده بر روی تکیه‌گاه‌های انعطاف‌پذیر انجام شده و پاسخ‌های سیستم با پارامترهای بهینه و معمولی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. از نتایج شبیه‌سازی، تأثیر پارامترهای بهینه جاذب بر روی کاهش قابل مقدار نیروی انتقالی به فونداسیون قابل مشاهده است که از این ایده می‌توان برای طراحی تکیه‌گاه‌های سیستم‌های مختلف مکانیکی نیز استفاده نمود.