بررسی اثر محلول‌پاشی متانول برصفات زراعی و مورفو‌فیزیولوژیک آفتابگردان روغنی (Helianthus annuusL.) تحت شرایط تنش قطع آبیاری

Abstract

به­منظور بررسی اثر محلول­پاشی متانول بر صفات زراعی و مورفو­فیزیولوژیک آفتابگردان روغنی تحت شرایط تنش شرایط قطع آبیاری، تحقیقی به­صورت کرت خرد شده (اسپلیت پلات) در قالب طرح آماری بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین (پیشوا) اجرا شد. عامل اصلی در این آزمایش قطع آبیاری و عامل فرعی متانول بود. تیمار قطع آبیاری در سه سطح عدم تنش (شاهد)، تنش در مرحله گل­دهی، تنش در مرحله پر شدن دانه در تیمار­های اصلی و تیمار محلول­پاشی متانول در چهار سطح شاهد، 10، 20، 30 درصد حجمی در تیمار­های فرعی قرار­گرفتند. زمان محلول­پاشی در سه مرحله هشت برگی، 15 و 30روز بعد از اولین محلول‌پاشی انجام گرفت. نتایج نشان دادند که اثرات ساده قطع آبیاری و محلول­پاشی متانول و اثرات متقابل آن­ها بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، وزن هزار دانه، قطر طبق و هدایت الکتریکی در سطح یک و پنج درصد معنی­دار شدند. حداکثر عملکرد دانه به­عنوان مهم­ترین صفت مورد بررسی از تیمار عدم تنش و محلول­پاشی متانول 20 درصد حجمی به­میزان 667/3205 کیلو­گرم در هکتار به­دست آمد و کم­ترین عملکرد دانه متعلق به تیمار تنش در مرحله پر شدن دانه و عدم محلول­پاشی متانول به­میزان 371/1648 کیلو­گرم در هکتار بود.