بررسی نقل قول در گفتمان رواییِ داستانهای جلال آل احمد با تکیه بر آراء «ژرار ژنت» و «دومینیک منگنو»
(ندگان)پدیدآور
رضایی, مهنازدارابی امین, مینانوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
امروزه مطالعۀ گفتمان روایی در داستانها و رمانها، جایگاه خاصّی در نقد ادبی بهخود اختصاص داده است. در این میان، مطالعۀ آن قسمت از روایت که نه توسّط خودِ راوی، بلکه از زبان شخصیّتهای وی بیان میشود، اهمّیّت ویژهای در مطالعات گفتمانی دارد. جلال آل احمد از جمله نویسندگانی است که ترجیح میدهند روایت خود را بهصورت تناوبی از گفتههای راوی و شخصیّتها ساختاربندی کنند. به این منظور راویِ جلال از نقل قول بسیار معمولِ مستقیم و غیرمستقیم و همچنین از نقل قول غیرمستقیم آزاد، تکگوییِ درونی و گفتمان روایت شده بهره میجوید. امّا آیا وی در بهکار بردن هر یک از انواع نقل قول به جای نقل قول دیگر توجیهی روایی یا ادبی دارد؟ پاسخ به این پرسش با مطالعۀ دقیق هر یک از انواع نقل قول با تکیه بر نظریّات منتقدانی چون «دومینیک منگنو» و «ژرار ژنت» در حوزۀ گفتمانی و روایی و نیز مطالعۀ کارکرد و نقش منحصربهفرد آنها در موقعیّتهای خاصّ داستانی میسّر است. این مطالعه مؤیّد آن است که راویِ جلال بیش از آنکه خود رشتۀ سخن را بهدست بگیرد، این مهم را به شخصیّتهای داستانیاش وامیگذارد. در واقع دیدگاه واقعگرایانۀ آل احمد به مسائل اجتماعی او را بر آن داشته است تا دو نوع نقل قول مستقیم و غیرمستقیم را بر دیگر انواع نقلقول ترجیح دهد، تا از این طریق نه قضاوت خود، که کلام شخصیّت را به خواننده انتقال دهد و او را در قضاوت آزاد بگذارد. از سوی دیگر، بهنظر میآید راوی، نوع تکگویی را اغلب به داستانهایی اختصاص میدهد که بر پیچیدگی روحی و ذهنی شخصیّتها متکّی هستند.
کلید واژگان
گفتمان رواییعنصر نقل قول
تکگویی درونی
گفتمان روایت شده
آل احمد
ژنت
منگنو
شماره نشریه
38تاریخ نشر
2018-11-221397-09-01
ناشر
دانشگاه یزدYazd University
سازمان پدید آورنده
استادیار گروه زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه تبریزاستادیار گروه زبان وادبیات فرانسه دانشگاه تبریز
شاپا
1735-95892645-4548




