بررسی رابطه بین دینداری جوانان و میزان گرایش آنان به انحرافات اجتماعی مطالعه موردی: جوانان 29 - 15 ساله شهر کرمانشاه

Abstract

پژوهش حاضر به بررسی نقش دینداری در گرایش جوانان به انحرافات اجتماعی پرداخته است. در این تحقیق با استناد به دید گاههای دینداری و پیوند اجتماعی، سعی شده تحلیل جامعه شناختی از تأثیر دیندار بودن به منزله راهکاری برای مقابله با گرایش به انحرافات اجتماعی ارائه شود. روش این تحقیق پیمایشی و به لحاظ زمانی مقطعی و از لحاظ معیار ژرفایی از نوع پهناگر است. جامعه آماری جوانان 29 - 15 ساله پسر و دختر شهر کرمانشاه است، که تعداد 382 نفر از طریق فرمول کوکران و به روش نمونهگیری خوشهای انتخاب و مورد یررسی قرار گرفتهاند. برای جمعآوری اطلاعات، از تکنیک و ابزار پرسشنامه استفاده شده است به منظور برآورد پایایی سنجهای از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. برای بررسی رابطهی بین متغیرها )تأیید و عدم تأیید آنها( از آزمون و ضریب همبستگی پیر سون و رگرسیون چند متغییره استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که رابطهی معناداری بین دینداری جوانان و گرایش به انحرافات آنان با سطح اطمینان 99 ٪ درصد وجود دارد. به این معنا که هرچه میزان دینداری جوانان در سطح بالایی باشد میزان گرایش آنان به انواع انحرافات اجتماعی، کمتر است. همچنین از بین ابعاد دینداری بعد پیامدی بیشترین تأثیر را در جلوگیری از گرایش جوانان به انحرافات دارد.