بررسی رابطه مدیریت والدین با بزهکاری دختران نوجوان

Abstract

تردیدی نیست که وقوع بزهکاری نوجوانان در جوامع امروزی به علل و عوامل متعدد و با سهمی متفاوت رو به فزونی نهاده و به همین دلیل ترس و دلهره مجریان قانون و افراد جامعه به خصوص والدین از قربانی شدن نوجوانان نیز به موازات آن افزایش یافته است. بر همین اساس، توجه خاص به مقوله بزهکاری نوجوانان در نظام های حقوقی مختلف از جمله قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392[1] صورت گرفته است. این توجه بدین دلیل است که مدیریت ضعیف والدین در پرورش نوجوانان و کنترل رفتارها آنها یکی از تاثیرگذارترین عواملی است که سهم زیادی در بروز بزهکاری نوجوانان ایفا می کند. طبق دیدگاه جرم شناسان و جامعه شناسان، مدیریت والدین به احساس و درک آنها از زندگی برای جهت دهی به رفتار فرزندان خود و فراهم کردن شرایط مناسب زندگی برای رشد آنان، اشاره داشته و با اهداف، انتظارات و دغدغه های والدین نیز مرتبط می باشد. بر این اساس، چارچوب نظری پژوهش فرارو با توجه به این نظریات تنظیم شده و نشان داده شده که هر گونه غفلت از سوی والدین در زمینه مدیریت فرزندان، زمینه ساز بروز بزهکاری و انحراف آنان می باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی است که به صورت میدانی و با روش پیمایشی انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دختران نوجوان شهر تهران تشکیل می دهند که از این تعداد، 432 نفر از طریق فرمول کوکران و به شیوه خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه مورد بررسی انتخاب شد و داده های حاصله با استفاده از آزمون های تعبیه شده در نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شده است. نتایج حاکی از معنی دار بودن رابطه مثبت بین مدیریت والدین با بزهکاری دختران نوجوان می باشد که یافته­های حاصل از آزمون فرضیات پژوهش حاضر نیز این موضوع را تایید نموده­اند. البته، بر حسب وضعیت درآمد خانواده، پایگاه اجتماعی والدین، نابسامانی خانواده، پایبندی والدین به مسائل مذهبی و نحوه تعلیم و تربیت فرزندان، این رابطه ملموس تر است.