ارزیابی کارایی کارکنان ناجا

Abstract

ارزیابی کارایی در ناجا، هر ساله با صرف وقت و هزینه نسبتا زیاد با هدف بهبود عملکرد و کارایی کارکنان، ارائه بازخورد نتایج ارزیابی و اعلام نقاط قوت و ضعف عملکرد به آن‌ها به منظور آگاهی از نقاط قوت خویش و رفع ضعف‌های احتمالی و نیز استفاده از نتایج ارزیابی در ترفیعات، انتصابات و ارتقاء و یا پرداخت اضافه حقوق و یا تشخیص نیازهای آموزشی و ... انجام می‌شود. این امر در پایان هر سال با تکمیل فرم‌های ارزیابی کارائی یا اصطلاحاً «ن.پ.2» توسط فرماندهان، مدیران و رؤسا انجام می‌شود. هدف این پژوهش بررسی روش ارزیابی کارایی کارکنان ناجا می‌باشد که در قالب 4 فرضیه مورد بررسی قرارگرفته است. روش تحقیق توصیفی ـ تحلیلی از نوع پیمایشی است که در سال 1384 در شهر همدان انجام شده است. ابزار گردآوری داده‌ها از طریق پرسشنامه خودساخته بوده است. جامعه آماری کلیه کارکنان پایور فرماندهی انتظامی شهرستان همدان شامل کلانتری‌ها، پاسگاه‌ها، معاونت‌ها و مدیریت‌های ستادی استان (افسران ارشد، افسران جزء و درجه‌داران) که از روش نمونه‌گیری تصادفی استفاده شده است. برای آزمون فرضیات از آزمون تی تک گروهی و کای اسکوئر (χ2) استفاده شد. نتایج آزمون فرضیات نشان می‌دهد که روش فعلی ارزیابی کارایی باعث شناسایی نقاط قوت و ضعف و استعدادهای ویژه کارکنان ناجا نمی‌شود، بازخورد مناسب از نتایج ارزیابی کارائی جهت بهبود عملکرد به کارکنان ناجا داده نمی‌شود، نتایج ارزیابی کارایی در سرنوشت خدمتی کارکنان ناجا (ترفیعات، انتصابات و ...) دخالت داده نمی‌شود و کارکنان ناجا از نحوه و نتایج ارزیابی کارایی سالانه خود رضایت ندارند.