فولکلوریک در آثار داستانی ابوالقاسم پاینده

Abstract

یکی از رویکردهای داستان‌نویسی نوین، ورود فرهنگ عامه شامل گویش، آداب و رسوم محلی، اصطلاحات، ضرب‌المثل‌ها و باورها و اعتقادات در ادبیات داستانی است. دلیل این اتفاق را می‌توان ورود ادبیات داستانی به زندگی مردم عـادی و برخـاستن از بطن جـامعه و دغدغه‌های مردم عـامی دانست که به‌ناچار ادبیـات داستانی را با فرهنگ عامیانه عجین می‌کند. در این میان، یکی از داستان‌نویسان معاصر که در آثار داستانی خود به این مقـوله پرداخته، ابوالقاسم پاینده نجف‌آبادی است. در ایـن مقـاله ضمن معرفی این نویسنده، به بـررسی یکـی از شاخصه‌های برجستة آثـار داستانی او یعنی فرهنگ عـامه می‌پردازیم که به‌حق داستان‌های او آیینۀ تمام‌نمای فرهنگ مردم محل و زمان او بوده و سبب شده است آداب و رسوم، بــاورها و اعتقــادات، ضرب‌المثل‌ها، زبان محلی و تمامی مطـالبی که فرهنگ یک منطقه را به نمایش می‌گذارد در آثـار داستـانی این نویسنده درخشش پیدا کند و ضمن معرفی فرهنگ «شهرک نون» بر ملی و ایرانی بودن داستان‌های او تأکید کند و بر دست‌مایة طنز داستان‌هایش بیفزاید و سبب شود خواننده بهتر با قلم پاینده انس بگیرد.