فرهنگ توصیفیِ آسیب‌شناسیِ گفتار و زبان (انگلیسی- فارسی)، رضا نیلی‌پور و دستیاران، ویراستار علمی: حیات عامری. تهران: انتشارات فرهنگ معاصر، 1392، 250 صفحه

Abstract

دست‌یابی به زبانی مشترک، در عرصة علم، از اهدافی است که متولیان امر آموزش و پژوهش درپی آنند (یوسفی، 1383). آنها بر آنند تا خوانندگان و کاربرانِ متون علمی، به‌دور از هرگونه ابهام، در درکِ مشترکی از مفاهیم سهیم، و با آگاهی بیشتری آنها را به‌کار گیرند. واژه‌نامه‌ها و فرهنگ‌ها از مهم‌ترین منابعی هستند که می‌توانند در امر تحقق این هدف، مؤثر واقع شوند (بیجن‌خان، 1391: 4- 1). فرهنگ‌ها با اهداف متفاوتی تولید می‌شوند (معین، 1353: 46) و یکی از انواع آنها، فرهنگ توصیفیِ تخصصی است که دربرگیرندة اصطلاحات فنی و تخصصی و متداول در یک یا چند حوزة مختلف اما مرتبط با هم است. هر فرهنگ، مخاطبانِ خاص خود را دارد و تدوین آن حاصل کار مشترک و نظام‌مند گروهی از متخصصان در حوزه‌های مربوطه است (ریچارد و دیگران، 1372: یادداشت مترجمان) مؤلفانِ فرهنگ توصیفی تلاش می‌کنند با به‌کارگیریِ کم‌ترین تعدادِ جمله یا عبارت، توصیفی بسنده و جامع برای هر اصطلاح به‌دست دهند.