تأملی بر بنیانهای نظری عدالت در اندیشة سیاسی امام خمینی(س)

Abstract

<em>این نوشته تلاشی است در جهت تعریف، شناخت و تبیین علت وجودی و رهیافتهای نظری مفهوم «عدالت» در</em><em>اندیش</em><em>ة</em><em> سیاسی حضرت امام خمینی</em><em>.</em><em> در این مقاله برداشتهای حضرت امام در مقولة عدالت از سه منظر یا رهیافت: وجودشناسی عرفانی، معناشناسی عرفانی و علمِ اخلاق مورد بررسی قرارگرفته و الزامات هر یک مورد بحث واقع شده است. طرح این مباحث از این جهت که مقدمه‏ای بر الزامات نظری و عملی عدالت در سطح اجتماعی و سیاسی است، اهمیت دارد. بنابراین پرسش اصلی این مقاله این است که اولاً</em><em>،</em><em> تحلیل حضرت امام از عدالت و مؤلفه‌های آن با چه رویکردها</em><em>ی</em><em>ی مورد تأمل قرار گ</em><em>ر</em><em>فته؟ ثانیاً</em><em>،</em><em> برداشت ماهوی حضرت امام از مقوله عدالت آیا ابزارانگارانه است یا غایت</em><em>‌</em><em>شناسانه؟</em> <em>فرضیه اصلی این نوشته این است که رویکرد حضرت امام به عدالت</em><em>،</em><em> عرفانی</em><em> ـ</em><em> فلسفی است و عدالت ماهیتی غایت انگارانه دارد.</em>