نوگرایی و نوآوری در اندیشة‌ امام خمینی(س)

Abstract

<em>نویسنده در این مقاله تلاش کرده است تا با نگاهی به مبحث نوگرایی در خصوص نظریه‌پردازان علوم مختلف، به وجود این خصلت در اندیشه‌های حضرت امام توجه خاص داشته باشد. وی این مقصد را در دو قسمت تحت عنوان «شیوة زیست روحانیت» و «بینشهای عمده نظری» به انجام می‌رساند. در قسمت اول بر این نکته تأکید می‌شود که چگونه حضرت امام نگرش نوینی از عالم دینی را به حوزه‌های سنتی روحانیت معرفی کردند. بحث قسمت دوم در دو بخش «سیاست معنوی» و «قد</em><em>ا</em><em>ست طبیعت» پیگیری می‌شود. در بخش اول با ارائه تعریفی از عرفان و انسان به این نتیجه می‌رسد که با ورود </em><em>عرفان و اخلاق </em><em>در سیاست، انسانی‌ترین سیاستها بر جامعه حاکم می‌گر</em><em>دد</em><em>. در بخش دوم، ابتدا</em><em> انسان و</em><em> عالم را با مسجد مقایسه کرده و برای آ</em><em>نا</em><em>ن قداستی همتراز قداست مسجد قائل شده و در پایان نتایج زیست محیطی از این مقایسه گرفته است.</em>