بررسی حقیقت شرعیه با رویکردی بر نظر امام خمینی(س)

Abstract

<strong><em> </em></strong><em>الفاظی مانند صلات و زکات و... در عصر امیرمؤمنان^(ع) ــ در صورت اثبات وضع ــ در معانی شرعیه حقیقت شده بودند و حتی در عصر خلفا هم می‌توان همین ادعا را داشت؛ یعنی در صورت اثبات وضع در زمان ایشان، حقیقت متشرعیه ثابت می‌شود. اما محل نزاع در این است که این الفاظ در عصر پیامبر اکرم^(ص) و لسان ایشان آیا حقیقت بود یا مجاز با قرینه یا به نحوی دیگر؟</em> <em>در این زمینه پس از تببین مسأله و روشن شدن محل نزاع ــ که در ثبوت و عدم ثبوت حقیقت شرعیه است نه متشرعیه ــ هفت قول مطرح می‌شود و در نهایت بحث منتهی می‌شود به ثبوت مطلق یا عدم ثبوت مطلق «حقیقت شرعیه» در الفاظی که «کثیر</em><em>ة</em><em> الاستعمال در معنای غیر عرفی» در لسان پیامبر اسلام^(ص) بوده‌اند. به گونه‌ای که ما احتمال می‌دهیم پیامبر اسلام^(ص) آنها را برای معانی جدید وضع کرده باشند.</em> <em>در همین قول به ثبوت مطلق و عدم ثبوت مطلق پنج قول رئیسه مطرح است، در این نوشتار پس از تبیین این اقوال به ادله آن پرداخته می‌شود و پس از واکاوی دقیق در این مورد، بیان خواهد شد که هر پنج قول در مورد لغات شرعی ممکن است، و هر لغت باید به طور مجزی بررسی گردد. در خاتمه بحث، ثمره داشتن یا نداشتن حقیقت شرعیه مطرح می‌شود. و ادله قائلین به ثمره داشتن، و قائلین به عدم ثمره مورد تحقیق قرار می‌گیرد و بیان خواهد شد که هر فرضی که در بررسی لغت به آن رسیدیم، حکمی‌دارد که باید متّبَع باشد.</em>