طراحی کنترلکننده بهینه سامانه کنترل پرواز یک هواپیمای بدون سرنشین با استفاده از کنترلکننده فازی- الگوریتم ژنتیک

Abstract

شناسایی و بررسی موقعیت­های جغرافیایی و اقلیمی مختلف جهت تحقیقات علمی و مطالعات راهبردی جزء اهم مسایل شناسایی در کشورها می­باشد. امروزه استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین به­دلیل قابلیت­های نفوذ، ایمنی و عملکرد بالایی که دارند؛ در بسیاری از کشورها کاربرد گسترده­ای یافته­اند. عملکرد درست و دقیق هواپیماهای بدون سرنشین باعث دریافت صحیح و به­موقع داده­ها و درنتیجه دست­یابی به اطلاعات مورد نیاز می­باشد. لذا، داشتن یک سامانه کنترلی مناسب و بی­نقص برای کنترل هواپیماهای بدون سرنشین از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مقاله با استفاده از الگوریتم ژنتیک جهت تنظیم کنترل­کننده فازی سعی شده است یک کنترل­کننده هوشمند جهت کنترل مسیر هواپیماهای بدون سرنشین در شرایط مختلف مسیر ارائه گردد، به­نحوی که سامانه حالت پرواز بهینه را داشته باشد. در این روش ابتدا با استفاده از تئوری الگوریتم ژنتیک پارامترهای توابع عضویت و قوانین فازی جهت کنترل پرواز هواپیما در طول مسیر طراحی شوند که درنتیجه باعث پایین آمدن حداکثر جهش و همچنین، خطای حالت ماندگار سامانه می­شود. در ادامه، با ارائه یک مدل خطی از هواپیمای بدون سرنشین و شبیه­سازی آن، عملکرد درست روش مذکور مورد بررسی قرار گرفته و با روش­های رایج مقایسه و نتایج ارائه گردیده­اند.