بررسی نگرش مردم در مورد پیش‌گیری از جرم (مورد مطالعه: شهرستان تنکابن)

Abstract

پیش‌گیری را می‌توان یکی از راهبردهای اساسی در حوزه کنترل اجتماعی برشمرد که دربردارنده مجموعه راه‌کارهای مستقیم و غیر مستقیم با هدف ایجاد امکانات و موقعیت‌های بازدارنده از وقوع جرم و کج‌روی طراحی و تدوین می‌شود. هدف این پژوهش بررسی نگرش مردم در مورد پیش‌گیری از جرم می‌باشد. روش پژوهش پیمایشی (توصیفی ـ هم‌بستگی) و جامعه آماری آن افراد بالای 16 سال ساکن شهرستان تنکابن است که 166132 نفر بوده و بر اساس فرمول کوکران حجم نمونه برابر با 365 نفر برآورد شده که به شیوه تصادفی ساده انتخاب شده‌اند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه محقق‌ساخته با توجه به مؤلفه‌های پژوهش استفاده شده است. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده (بین مبارزه با جرایم خرد در جامعه، گشت‌های هدایت شده، مشارکت با مردم، مشارکت با سایر نهادها و سازمان‌ها، توجه به موقعیت اجتماعی و اقتصادی محله، تمرکز بر نقاط جرم‌خیز، کاهش فرصت‌های وقوع جرم، کاهش بازارهای خرید و فروش اموال) با پیش‌گیری از جرم در سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 و با 95 درصد اطمینان رابطه معنی‌داری وجود دارد؛ بنابراین می‌توان بیان داشت که مأموران نیروی انتظامی برای پیش‌گیری از جرم باید از مردم و سازمان‌های مردم‌نهاد استفاده کنند و به‌جای گشت‌زنی‌های پراکنده در محل، بر نقاط مختلف جرم‌خیز تمرکز کرده و سعی کنند بازارهای خرید و فروش اموال سرقتی را کاهش دهند.