نقش طوایف شیعه بلوچ در امنیت منطقه بررسی موردی: ایرانشهر

Abstract

ناسیونالیسم، ناسیونالیسم قومی، قومیت، قوم گرایی و مفاهیم و واژه هایی از این قبیل در قرون اخیر و مخصوصا در دهه‌های اخیر یکی از بحث انگیزترین موضوعات سیاسی- اجتماعی جامعه بشری بوده‌اند. اهمیت این مباحث بقدری است که امروزه بسیاری از مشکلات و بحرانهای موجود در کشورها و مناطق جهان با مسائل قومی در ارتباط می‌باشد بطوری که بسیاری از دولت‌ها و کشورها براساس خواسته‌های قومی شکل گرفته‌اند. یکی از مناطقی که مسایل قومی- طایفه‌ای آن بستر جغرافیایی مناسب و محملی برای ناامنی و بی ثباتی ایجاد کرده است استان سیستان و بلوچستان است. این استان با وسعتی معادل 5/11 درصد کشور و موقعیت جغرافیایی و ژئوپلتیکی مخصوص خود و جمعیتی در حدود 2 میلیون نفر در طول دهه‌های گذشته به ویژه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی همواره با نوسانات محتلف دچار ناآرامی و ناامنی بوده است. به طوری که علی رغم تلاش تمامی دستگاههای ذیربط نمی‌توان ادعا کرد که ضریب امنیتی استان در حد مطلوب است. این مسئله دلایل مختلف می‌تواند داشته باشد که یکی از آنها عدم استفاده صحیح و مشارکت نیروهای بومی طرفدار نظام و طوایف شیعه بلوچ به ویژه در نقاطی که شیعیان استقرار دارند در طرح‌های امنیتی، اقتصادی و فرهنگی می‌باشد. حاکم بودن سیستم طایفه‌ای و داشتن آداب و رسوم خاص و سازمان اجتماعی موجود در استان و به ویژه ایرانشهر و بررسی سوابق ناامنی استان نشان می‌دهد استفاده از این راهکار می‌تواند در بهبود نسبی امنیت منطقه موثر واقع شود.