مقایسه فعالیت الکترومایوگرافیک عضلات تنه و ران حین پرش-فرود تک پا در مردان با و بدون زانوی پرانتزی

Abstract

مقدمه و اهداف امروزه زانوی پرانتزی یکی از شایع­ترین ناهنجاری­های اندام تحتانی است، اما بیومکانیک اندام و همچنین فعالیت عضلات در حین فعالیت­های وابسته به ورزش در این افراد کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه فعالیت الکتریکی عضلات تنه و ران حین پرش-فرود در مردان با و بدون زانوی پرانتزی می­باشد. مواد و روش ­ها در تحقیق مقطعی حاضر،30 نفر ورزشکار (15 نفر با زانوی پرانتزی و 15 نفر بدون آن) شرکت کردند. زانوی پرانتزی با استفاده از کالیپر مخصوص استخوان با دقت 0.01 میلی­متر اندازه­گیری شد. آزمودنی­ها حرکت پرش-فرود را روی صفحه نیرو (مدل Ver 3.0.2 ساخت شرکت دانش سالار ایرانیان) انجام دادند. فعالیت عضلات با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی ثبت و 100 میلی­ثانیه بعد از لحظه برخورد استخراج شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از برنامه متلب و آزمون T مستقل با سطح معناداری 05/0P≤ استفاده گردید. یافته­ ها یافته­ها نشان داد تفاوت معناداری در فعالیت عضلات دوسررانی و نیم­وتری بین دو گروه مشاهده نشد، اما در میزان فعالیت عضلانی سرینی میانی )001/0=(P و مربع کمری )002/0=(P بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده شد. نتیجه­ گیری به نظر می‌رسد واروس زانو عاملی اثرگذار بر بیومکانیک پرش-فرود باشد، به طوری که باعث کاهش فعالیت عضلات سرینی میانی و مربع کمری می­شود. این تغییرات ممکن است با کاهش ثبات طرفی و افزایش احتمال آسیب­دیدگی در ورزشکاران همراه باشد.