اثر شش هفته تمرینات پیلاتس ثبات ناحیه مرکزی بر تعادل و کارکرد عضلات منتخب زنان مبتلا به ام اس

Abstract

مقدمه و اهداف ام اس یک بیماری مزمن غیر‌التهابی است که موجب میلین‌ زدایی چندسطحی در سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) می‌شود. ضعف عضلانی و مشکلات تعادلی به عنوان عامل محدودکننده در بیماران ام اس به شمار می رود که می تواند در نتیجه فعالیت بدنی بهبود یابد. تحقیقات انجام گرفته در زمینه تاثیر پیلاتس بر تعادل بیماران ام اس با تست های عملکردی تعادل اندازه گیری شده و هیچ یک تاثیر پیلاتس بر کارکرد الکتریکی عضلاتی که در تعادل نقش دارند را مورد ارزیابی قرار نداده است. بر این اساس هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر شش هفته تمرینات پیلاتس بر تعادل با استفاده از دستگاه تعادل سنج بایودکس و کارکرد عضلات بیماران ام اس است. مواد و روش ها تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و به لحاظ استفاده از نتایج کاربردی است. 15 زن مبتلا به ام اس مراجعه کننده به انجمن ام اس تهران با درجه ناتوانی یک تا شش (میانگین مدت بیماری 04/7±93/10 سال، میانگین سنی 51/10±53/38، وزن 11/8±40/62 کیلوگرم، قد 22/5±46/ 159 سانتی متر) به صورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت نمودند. آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه تجربی (8 نفر) و کنترل (7 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت شش هفته تمرینات پیلاتس انجام دادند، در حالی که گروه کنترل تمرین خاصی در این مدت انجام ندادند. در شروع مطالعه و هم چنین پس از شش هفته از هر دو گروه، آزمون تعادلی بایودکس و میزان فعالیت الکتریکی عضلات سولئوس، تیبیالیس انتریور و گلوتوس مدیوس هر دو پا گرفته شد. تحلیل واریانس 2*2 (زمان *گروه) برای مقایسه دو گروه و تاثیر تمرینات استفاده شد. یافته ها نتایج تحقیق حاضر نشان داد شش هفته تمرین پیلاتس تعادل زنان 25-50 سال ام اس را بهتر می کند (p≤0/05). همچنین، تمرینات پیلاتس فعالیت عضلات سولئوس و تیبیالیس انتریور راست و سولئوس چپ کاهش داد (p≤0/01)، اما تاثیری بر عضلات دیگر نداشت (p≥0/01). نتیجه گیری شش هفته تمرینات پیلاتس باعث بهبود تعادل و کاهش میزان فعالیت عضلات نعلی و ساقی قدامی راست و نعلی چپ شد. با توجه به این نتایج، استفاده از تمرین پیلاتس برای بهبود تعادل زنان مبتلا به ام اس توصیه می شود.