اثر تمرین هوازی بر وخامت کلی خطر متابولیک و لیپوپروتئین آتروژنیک غیرپرچگال مردان غیرفعال با کنترل تاثیر تغذیه

Abstract

مقدمه و اهداف افراد مبتلا به سندروم متابولیک در معرض خطر بیشتر افزایش کلسترول، فشار خون بالا و انسداد عروق کرونر هستند و قطعا شناسایی تاثیر همزمان تمرین هوازی بر وخامت کلی خطر متابولیک و لیپوپروتئین‌ غیرپرچگال (به عنوان شاخص معتبر، ارزان و سهل­الوصول رویدادهای آتروژنیک) در بیماران مبتلا به سندرم متابولیک بسیار کاربردی و جذاب است. مواد و روش­ها روش تحقیق از نوع تجربی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون بود. 30 مرد بیمار سندرم متابولیکی غیرفعال داوطلب از شهر تبریز (سن: 2/16±5/55 سال، شاخص توده بدنی 5/2±09/30 کیلوگرم بر متر مربع)، پس از تعیین مقدار قند، پروتئین، چربی و کالری دریافتی روزانه با استفاده از ثبت یادآمد غذایی و تحلیل توسط نرم­افزار N4 و خون‌گیری، به طور تصادفی به دو گروه کنترل (15=N) و تجربی (15=N) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته در برنامه هوازی با شدت متوسط شرکت کردند و در پایان اندازه­گیری­ها تکرار شد. از آزمون‌های t همبسته، تحلیل کواریانس اندازه‌گیری مکرر، t مستقل و آزمون کاپا برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها در طول پژوهش تفاوت معناداری در مقدار پروتئین، قند، چربی و کل مواد غذای مصرفی روزانه مشاهده نشد (05/0>P).در گروه تجربی به دنبال تمرین هوازی بیشتر شاخص­های خطر متابولیک (فشار خون میانگین سرخرگی، مقدار قند خون، لیپوپروتئین کم­چگال، مقدار امتیاز z سندرم متابولیک و همچنین لیپوپروتئین غیرپرچگال) کاهش معناداری یافتند و مقدار لیپوپروتئین پرچگال افزایش معناداری داشت (05/0>P). نتیجه‌ گیری تمرین هوازی منظم همزمان بر کاهش لیپوپروتئین‌ غیرپرچگال و وخامت کلی z سندرم متابولیک مؤثر است که در کاهش خطر بروز بیماری‌های قلبی بسیار اهمیت دارد.