بررسی اثر بانداژ ورزشی مچ پا بر نیروی عمودی واکنش زمین طی آزمون فرود

Abstract

مقدمه و اهدف پیچ خوردگی مچ پا معمول ترین ضایعه ای است که در فعالیت های ورزشی گزارش شده است. با توجه به میزان شیوع بالا و پیامدهای آن پیشگیری از اولین پیچ خوردگی مچ پا از اهمیت زیادی برخوردار است. حمایت کننده های خارجی مانند بانداژ و بریس به این منظور استفاده می شوند.از جمله روش های پیشگیری می توان به استفاده از حمایت کننده های خارجی مانند بانداژ و بریس ها اشاره کرد. هدف از این مطالعه بررسی اثر بانداژ ورزشی پیشگیرانه مچ پا بر بزرگی بیشترین نیروی عمودی واکنش زمین و زمان رسیدن به این مقدار به دنبال آزمون فرود تک پا می باشد. مواد و روش ها یک مطالعه شبه تجربی به روش قبل و بعد بر روی 35 دختر سالم ورزشکار غیر حرفه ای صورت گرفت. در این مطالعه از صفحه نیرو برای ثبت داده ها استفاده شد. آزمودنی ها پیش و پس از بانداژ ورزشی مچ پای ترجیحی به روش Gibney Closed Basket Weave از سکویی به ارتفاع 30 سانتی متر که در فاصله 10 سانتی متری از صفحه نیرو قرار داشت، با پای ترجیحی روی مرکز صفحه نیرو پریدند. یافته ها تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS18 و آزمون تی زوجی انجام شد. به دنبال بانداژ ورزشی مچ پا تغییر معناداری در بزرگی بیشترین نیروی عمودی واکنش زمین مشاهده نشد (371/0=p)، در حالی که زمان رسیدن به بیشترین نیروی عمودی واکنش زمین به دنبال بانداژ به طور قابل توجهی کاهش یافت (001/0=P). سرعت بارگذاری نیز به طور معناداری افزایش یافت (001/0=P). نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان داد که بانداژ ورزشی مچ پای ترجیحی زنان ورزشکار میتواند به طور معناداری به کاهش زمان رسیدن به بیشترین نیروی عمودی واکنش زمین و افزایش سرعت بارگذاری بینجامد. کاهش این فاصله زمانی و افزایش سرعت بارگذاری باعث می شود که پس از برخورد پا با زمین, ساختارهای اسکلتی- عضلانی بدن زودتر و با فاصله زمانی کوتاه تری زیر بیشترین بیشترین نیروی عمودی واکنش زمین قرار گیرند. بنابراین به نظر می رسد استفاده مکرر و درازمدت از بانداژ ورزشی پیشگیرانه می تواند به آسیب دیدگی ساختارهای مفصلی بینجامد.