بررسی ارتباطات سازمانی بر اثربخشی عملکرد مدیران و رضایتمندی کارکنان در آموزش عالی (مطالعۀ موردی مراکز آموزش عالی شهر مشهد)

Abstract

<span style="text-decoration: underline;">هدف</span>: این پژوهش با بهره‌گیری از نظریۀ ارتباطات حمایتی و تدافعی، به بررسی و ارزیابی جوّ ارتباطی و عملکرد مدیران و رضایتمندی کارکنان و اثر بخشی گروه ها یا بخش ها در این مراکز پرداخت. مدیران حلقۀ ارتباطی تعیین‌کننده میان کارکنان و سامانه‌های اداری مراکز آموزش عالی هستند که شیوۀ ارتباطی آنها اثری تعیین‌کننده بر عملکرد و اثربخشی گروهها یا بخشها دارد. <span style="text-decoration: underline;">روش</span>: زمینه‌یابی (پرسشنامه)؛ بر مبنای نظرات 150 نفر از کارکنان غیر هیئت علمی مراکز آموزش عالی شهر مشهد که به صورت کاملاً تصادفی انتخاب شده بودند، داده‌ها جمع‌آوری و تحلیل صورت گرفت. <span style="text-decoration: underline;">یافته</span><span style="text-decoration: underline;">‌</span><span style="text-decoration: underline;">های</span> حاصل از این پژوهش نشان داد که اغلب مدیران مراکزآموزش عالی مورد بررسی، از رفتارهای حمایتی استفاده می‌کنند. مدیرانی که رفتارهای حمایتی در ارتباطات سازمانی را در پیش گرفته‌اند، اثربخشی شغلی بیشتری داشته، رضایتمندی کارکنانشان نیز بالاتر است. نتایج نشان می‌دهد که متغیّرهای جهت‌گیری مسئله‌مدار، مشروط بودن رفتار و رفتار کنترلی با اثربخشی شغلی مدیران، دارای ارتباط مثبت و معنادار و رفتارهای راهبردی با ارتباطات تدافعی دارای رابطۀ منفی معنادار است. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد مدیران در مراکز آموزشی باید بر چگونگی و ویژگی‌های محیط کلی ارتباطات تمرکز کرده و به ادراکات، رفتارها و عملکرد کارکنان و تعامل آنها با سازمان توجه کنند<span style="text-decoration: underline;">. نتیجه گیری</span>: ایجاد جوّ تعامل دوسویه می‌تواند به مشارکت کارکنان در ارائۀ نظرات خود برای بهبود سازمانی کمک کرده و اثربخشی مدیریت و رضایتمندی کارکنان از کار خود را افزایش دهد.