بررسی ارزش تشخیصی قند خون ناشتا وآزمون تحمل گلوکزدرروز پنجم بعد از پیوند کلیه در پیش بینی بروز دیابت

Abstract

<strong>مقدمه</strong> در حال حاضر پیوند کلیه بهترین درمان جایگزینی برای مبتلایان مراحل نهایی بیماری کلیوی است. بیماری‌های قلبی و-عروقی مهمترین عامل مرگ و میر بیماران مزمن کلیه هستند. حتی سوء کارکرد مزمن کلیه پیوندی را تا حدی می توان تظاهری از آسیب قلبی-عروقی دانست. دیابت قندی، مهمترین عامل هم درافزایش میزان خطر بیماریهای قلبی-عروقی و هم در اختلال کارکرد مزمن کلیه پیوندی است. پیش‌بینی و کشف بهنگام دیابت بعد از پیوند کلیه، می تواند به درمانگران جهت درمان به موقع و تعدیل فاکتورهای خطر قابل اصلاح این پدیده کمک کند. <strong>روش کار</strong> مطالعه حاضر بر روی 66 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیه انجام شده و در روز پنجم و ماه ششم پس از پیوند، سنجش قند خون ناشتا و تست تحمل گلوکز خوراکی و در هفته دوازدهم یک سنجش قند خون ناشتای دیگر انجام گردید. آزمون آنالیز، حساسیت و ویژگی به منظور بررسی نتایج به کار گرفته شد. <strong>نتایج</strong> در 6 نفر از 66 بیمار (3/9 درصد) قند خون ناشتای روز پنجم بعد از پیوند بیش از 126 میلی گرم بر دسی لیتر بوده‌است، در مورد 60 نفر دیگر این عدد کمتر از 100 بوده و دقیقا همین 6 نفر در ماه ششم بعد از پیوند، قند خون ناشتای بالاتر از 126 داشتند و مبتلا به دیابت بعد از پیوند محسوب شدند. بر این اساس، ویژگی و حساسیت قند ناشتای روز پنجم به عنوان پیش‌بینی‌کننده دیابت جدید پس از پیوند کلیه در 6 ماه بعد، برابر یک (100%) می باشد. نتایج مشابهی در مورد تست تحمل گلوکز به دست آمد. <strong>نتیجه‌گیری</strong> قند ناشتای روز پنجم پس از پیوند، پیش‌بینی کننده مناسبی برای ابتلا به دیابت بعد از پیوند کلیه می‌باشد و می‌تواند به عنوان شاخصی برای فردیت بخشیدن به نحوه اداره گیرندگان پیوند کلیه مورد استفاده قرار گیرد.