تأثیر تریاژ به روش ESI در بهبود زمان تزریق فیبرینولیتیک در مبتلایان به انفارکتوس حاد میوکارد با صعود قطعه ST

Abstract

مقدمه: آنفارکتوس حاد میوکارد یکی از شایعترین بیماریها در سراسر جهان و اولین علت مرگ در ایران به شمار می رود.درمان برقراری مجدد جریان خون، سنگ بنای اصلی درمان در این بیماران است و درمان ترومبولیتیک زودرس باعت برقراری مجدد بهتر جریان خون کرونری و کاهش قابل توجه میزان مرگ و میر و نیز آنفارکتوس مجدد در آنها می گردد. هدف اصلی این مطالعه ارزیابی تاثیر تریاژ به روش ESI در بهبود زمان شروع این درمان ، در بیماران با آنفارکتوس حاد میوکارد با صعود قطعه ST در بیماران مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان امام رضا(ع) مشهد است. <br/>روش کار: این مطالعه توصیفی مشاهده ای و آینده نگر در بیمارستان امام رضا از سال 1388-1389 انجام شده است. قبل و بعد از استقرار سیستم تریاژ ESI ، که در 210 بیمار با انفارکتوس حاد میوکارد با صعود قطعه STانجام شد ، مدت زمان door-to-ECG( زمان ورود تا انجام الکتروکاردیوگرام) و door-to-needle (زمان ورود تا دریافت فیبرینولیتیک ) در بین دو گروه بیماران تریاژ شده به طریق spot check و بیماران تریاژ شده از طریق سیستم تریاژ ESI به طریق آماری مورد مقایسه قرار گرفت. <br/>نتایج: در این مطالعه210 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. 105 بیمار در گروه تریاژ spot check و 105 بیمار دز گروه تریاژ ESI قرار داشتند. میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 36/1±56/55 بود. مدت زمان door-to-ECG در بیماران گروه تریاژ ESI به طور معناداری پایین تر از از گروه تریاژ spot check بود (33/10±02/15 دقیقه در مقابل 38/10±35 دقیقه) . مدت زمان door-to-needle هم به طور معناداری در بیماران گروه تریاژ ESI پایین تر از گروه تریاژ spot check بود (03/6±56/30 دقیقه در مقابل 10/11±23/50 دقیقه). <br/>نتیچه گیری:استفاده از تریاژ ESI باعــت کاهش قابل توجه در زمان door-to-ECG و door-to-needle در بیماران آنفارکتوس حاد قلبی و درنتیجه موجب کاهش عوارض و مرگ و میر در این بیماران می شود.