مقایسه‌ی تاثیر افزودن توپیرامات، در مقایسه با دارونما در کاهش علایم ترک در بیماران وابسته به اپیوئیدها

Abstract

مقدمه: هدف از این مطالعه، ارزیابی میزان تاثیر توپیرامات در بیماران تحت درمان جهت کاهش علایم ترک اپیوئیدها می‌باشد. <br/>روش‌کار: در این کارآزمایی بالینی دو سوکور تصادفی شده در سال 1391 در شهر مشهد، درمان کمکی با توپیرامات در بیماران تحت سم‌زدایی با درمان کمکی متادون با تجویز دارونما به مدت دو هفته مقایسه گردید. جامعه‌ی آماری مطالعه شامل بیماران مرد مراجعه‌کننده به مرکز اعتیاد بیمارستان روان‌پزشکی ابن‌سینا بود که به طور نمونه گیری در دسترس، 42 بیمار مرد بستری 19-59 ساله با تشخیص وابستگی به اپیوئید مطابق معیارهای چهارمین ویراست راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، انتخاب شده و در دو گروه دریافت تصادفی توپیرامات (100 میلی‌گرم روزانه) یا دارونما به مدت دو هفته در شرایط دوسوکور قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گیری شدت علایم ترک، پرسش‌نامه‌ی علایم محرومیت از مواد مخدر بود که در پنج نوبت (روزهای 1، 3، 5، 7 و 14) انجام شد. داده‌ها با آمار توصیفی، آزمون‌های تحلیلی نظیر آنوا و نرم افزار SPSS تحلیل شدند. <br/> نتایج: در هر دو گروه، شدت علایم ترک، روند رو به کاهش معنی‌داری داشت اما تفاوت معنی‌داری در شدت علایم در بین دو گروه توپیرامات و دارونما دیده نشد (05/0p>). <br/> نتیجه‌گیری: استفاده از توپیرامات (دوز 100 میلی‌گرم روزانه به مدت دو هفته)در مقایسه با دارونما در کاهش علایم حاد خودابرازگرایانه در ترک اپیوئید تفاوت معنی‌داری ندارد.