چگونگی کاربرد تستهای غربالگری ارتولانی و بارلو جهت تشخیص دررفتگی دیسپلاستیک هیپ نوزادان

Abstract

مقدمه: دررفتگی دیسپلاستیک هیپ، یکی از اختلالات شایع مادرزادی در نوزادان است که با انجام تستهای ارتولانی و بارلو که توسط تمام مراجع علمی <br/>توصیه شده اند به سادگی و زود، قابل تشخیص است. این مطالعه با هدف بررسی چگونگی کاربرد تستهای غربالگری ارتولانی و بارلو در معاینات بالینی نوزادان <br/>جهت تشخیص دررفتگی هیپ، انجام شده است. <br/>روش کار: این مطالعه توصیفی در سال 1381 – 83 در بخش زایشگاه و نوزادان سالم مراکز دانشگاهی مشهد انجام شده است. 184 نوزاد در مرکز A و 229 <br/>نوزاد در مرکز B مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت انجام این تحقیق به دانشجوی مامائی ترم 8، طی 8 جلسه 90 دقیقه ای، آموزش روش انجام معاینات بالینی و <br/>آزمون ارتولانی و بارلو داده شد. این دانشجویان به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند تا به طور غیرمحسوس، انجام معاینات فوق را جهت غربالگری <br/>نوزادان تحت نظر گرفتند. مشخصات فردی نوزادان، نتایج انجام آزمون ها، زمان تولد و ترخیص، در پرسشنامه ای جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده <br/>با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی، پردازش شد. <br/>نتایج: نتایج نشان داد که تنها 0/85% نوزادان در زایشگاه و 23/5% در بخش، توسط متخصص اطفال با تست ارتولانی و بارلو مورد معاینه قرار گرفته اند؛ البته <br/>24/26% از نوزادن در بخش، خارج از کنترل دانشجویان معاینه شدند که از مطالعه خارج شدند. <br/>نتیجه گیری: به دلیل افزایش دررفتگی دیسپلاستیک هیپ تشخیص داده نشده، این نتایج زنگ خطری است که می توان با آموزش و تأکید بر انجام این <br/>تستها توسط کلیه معاینه کنندگان نوزادان، تعداد افراد معلول و هزینه درمانی و بازتوانی را به شدت کاهش داد و گامی مؤثر در جهت داشتن جامعه ای عاری از <br/>ناتوانی های قابل پیشگیری برداشت.