کارکرد تحولی خانواده‌‌های دارای فرزند مبتلا به اختلال‌ طیف اوتیسم در مقایسه با خانواده‌های دارای فرزند سالم

Abstract

مقدمه <br/> داشتن فرزند مبتلا به اختلال‌ طیف اوتیسم، آشکارا تجربه‌ای دشوار برای والدین و خانواده است. اغلب، ناتوانی‌های فراگیر و شدید کودکان مبتلا به ASD با مجموعه‌ای از مشکلات برای مراقبان همراه است. هدف از اجرای این تحقیق، تعیین توانمندی‌های تحولی خانواده‌ی کودکان مبتلا به اوتیسم و مقایسه‌ی قوت‌ها و ضعف‌های آن‌ها با توانمندی‌های تحولی خانواده‌ی کودکان سالم است. <br/>روش کار <br/> این مطالعه از نوع توصیفی پیمایشی است و در شهر مشهد در سال 1392-1393 انجام شده است. تعداد ۶۷ نفر از مادران ارزیابی شده اند؛ ۳۲ مادر کودکان مبتلا به اوتیسم از بین مراکزآموزش کودکان اوتیستیک شهر مشهد و ۳۵ مادر کودکان سالم از بین مهدکودک‌های این شهر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه‌ی محقق‌ساخته‌ی سنجش کارکرد تحولی خانواده (DFFAQ) برای ارزیابی آن‌ها به‌کار رفته و داده‌های به‌دست‌آمده با روش آماری تحلیل واریانس چندراهه تحلیل شدند. <br/>نتایج <br/> در تمام ابعاد تحولی، میانگین نمرات کارکرد تحولی خانواده‌ی کودکان مبتلا به اوتیسم، پایین‌تر از میانگین نمرات خانواده‌ی کودکان عادی بود. همچنین، در ابعاد علاقه‌مندی و جذب‌شدن به روابط انسانی، حل مسأله‌ی اجتماعی مشترک، تفکر منطقی و انضباط، یافته‌ها تفاوتی معنادار را بین کارکرد تحولی خانواده‌ی کودکان مبتلا به اوتیسم و کارکرد تحولی خانواده‌ی کودکان سالم نشان دادند. <br/>نتیجه‌گیری <br/> می‌توان نتیجه گرفت که کارکرد خانواده‌های گروه اوتیستیک نسبت به گروه کنترل دارای ضعف است.