مطالعه کاربردی مزایا و محدودیت‌های چیلرهای تراکمی و جذبی به همراه ارائه مدل

Abstract

چیلرها از مهم‌ترین تجهیزات تولید برودت در ساختمان‌های بزرگ محسوب می‌شوند و شناخت صحیح از این ماشین‌ها، عامل اساسی در انتخاب تجهیزات و بهینه‌سازی مصرف انرژی در ساختمان هستند. به طور کلی چیلر دستگاهی است که حرارت را از سیال می‌گیرد. به طور معمول از این سیال برای خنک‌کاری هوا یا دستگاه‌ها استفاده می‌شود. خنک‌سازی هوای ورودی به ساختمان با چند روش مختلف امکان پذیر است، که در این تحقیق این دو روش به نام چیلر تراکمی و چیلر جذبی معرفی و با یکدیگر مقایسه شده‌اند تا بتوان فهمید که کدام یک از این روش‌ها بازدهی بهتری دارند. با توجه به داده‌های بدست‌آمده معلوم شد که چیلر تراکمی در دمای ۴۵ درجه توان خالص خروجی را نسبت به حالت بدون خنک سازی 6.7% بهبود بخشید و چیلر جذبی در دمای ۴۵ درجه توان خالص خروجی را نسبت به حالت بدون خنک‌کاری 17.3% افزایش داد. همچنین در مقایسه‌ای که بین عملکرد چیلر جذبی و چیلر تراکمی در دماهای مختلف ورودی صورت گرفت، چیلر جذبی به مراتب عملکرد بهتری نسبت به چیلر تراکمی داشت. در چیلر جذبی چون مصرف برق کمپرسور وجود ندارد لذا توان خالص تولیدشده توسط توربین بیشتر است.