| dc.contributor.author | میری, نگین | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-07-08T23:41:32Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-09-29T23:41:32Z | |
| dc.date.available | 1399-07-08T23:41:32Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-09-29T23:41:32Z | |
| dc.date.issued | 2016-03-20 | en_US |
| dc.date.issued | 1395-01-01 | fa_IR |
| dc.date.submitted | 2014-08-03 | en_US |
| dc.date.submitted | 1393-05-12 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | میری, نگین. (1395). مکان یابی ریو-اردشیر ساسانی و ریشهر سده های نخستین و میانه اسلامی. پژوهش های باستان شناسی ایران, 6(10), 161-172. doi: 10.22084/nbsh.2016.1552 | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2345-5225 | |
| dc.identifier.issn | 2345-5500 | |
| dc.identifier.uri | https://dx.doi.org/10.22084/nbsh.2016.1552 | |
| dc.identifier.uri | https://nbsh.basu.ac.ir/article_1552.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/160358 | |
| dc.description.abstract | نام ریو-اردشیر، به‌صورت کامل و اختصاری بر روی مهرها و سکه‌های ساسانی و با ضبط‌های مختلف در دیگر منابع نوشتاری هم‌زمان یا نزدیک به دوره‌ی ساسانی آمده است. منابع تاریخی و جغرافیایی سده‌های نخستین و میانه‌ی اسلامی اما به دو اسم مکان به‌نام ریشهر (که آن‌را صورت دگرگون شده‌ی ریو-اردشیر دانسته‌اند) اشاره دارند و از یکی با عنوان ریشهر توج، در ایالت اردشیرخوره و از دیگری با نام ریشهر در ایالت ارجان نام برده‌اند. بنا به بُعد مسافت میان توج و ارجان و دیگر مشخصات ارائه شده، این گزارش‌ها منطقاً نمی‌توانند دلالت بر یک مکان واحد داشته باشند. این دوگانگی در اطلاعات ارائه شده درباره‌ی ریو-اردشیر/ ریشهر، ابهاماتی را در مکان‌یابی ریو-اردشیر ساسانی و سپس ریشهر سبب شده است. پژوهش حاضر، با بررسی مدارک باستان‌شناسی، مدارک مادی مربوط ساسانی، مدارک نوشتاری ایرانی و غیرایرانی هم‌زمان یا نزدیک به دوران ساسانی و البته متون تاریخی و جغرافیایی اسلامی و کنار هم قرار دادن قراین موجود، بر این امر صحه می‌نهد که در دوران ساسانی و نیز اسلامی، دو مکان به‌نام ریو-اردشیر یا سپس ریشهر وجود داشته است؛ یکی، در خوزستان یا منطقه‌ی مرزی میان پارس و خوزستان بوده است و دیگری، در شبه جزیره بوشهر. ریشهر توج، همان ریو-اردشیر پارس، اسقف نشین پارس و هند در سده‌های سوم تا ششم م. و ضرابخانه‌ی سکه‌هایی با نشان این شهر از اواخر سده چهارم تا میانه‌ی سده هفت م. بوده است و مکان آن‌را با محوطه‌ای در شبه جزیره بوشهر، می‌توان منطبق دانست و ریشهر ارجان، با ریو-اردشیر مذکور به روی مُهر آمارگر ریو-اردشیر، بهمن-اردشیر و ایران-خوره- شاپور مطابقت دارد که در نزدیکی ارجان و در ناحیه‌ی زیتون در منطقه‌ی مرزی میان پارس و خوزستان تاریخی قرار داشته است. | fa_IR |
| dc.format.extent | 1100 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه بوعلی سینا | fa_IR |
| dc.publisher | Bu Ali Sina University | en_US |
| dc.relation.ispartof | پژوهش های باستان شناسی ایران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | pazhoheshha-ye Bastan shenasi Iran | en_US |
| dc.relation.isversionof | https://dx.doi.org/10.22084/nbsh.2016.1552 | |
| dc.subject | جغرافیای تاریخی | fa_IR |
| dc.subject | ریو - اردشیر | fa_IR |
| dc.subject | ریشهر | fa_IR |
| dc.subject | پارس | fa_IR |
| dc.subject | خوزستان | fa_IR |
| dc.subject | باستان شناسی | fa_IR |
| dc.title | مکان یابی ریو-اردشیر ساسانی و ریشهر سده های نخستین و میانه اسلامی | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | مقاله پژوهشی | fa_IR |
| dc.contributor.department | استادیار دانشگاه شهید بهشتی | fa_IR |
| dc.citation.volume | 6 | |
| dc.citation.issue | 10 | |
| dc.citation.spage | 161 | |
| dc.citation.epage | 172 | |
