تعیین سطوح دز مرجع تشخیصی در آزمایشات متداول رادیولوژی دیجیتال در استان تهران در سالهای 95-1394

Abstract

<strong>مقدمه:</strong> امروزه شاهد توسعه تکنولوژی، ارتقای سطح فرهنگی و علمی در کشور، توسعه روزافزون دستگاه‌های رادیولوژی دیجیتال و جایگزینی آن‌ها با دستگاه‌های آنالوگ هستیم. در این ارتباط با توجه به اینکه تاکنون هیچ پژوهشی در این زمینه انجام نشده است، تهیه و استخراج DRL (<em><em>Diagnostic</em></em> Reference <em>Leve<em><span style="font-family: Cambria;">l</span></em></em>) برای دستگاه‌های رادیولوژی دیجیتال لازم می‌باشد. در این راستا هدف از پژوهش حاضر تعیین سطوح دوز مرجع تشخیصی یا DRL برای آزمایشات متداول رادیولوژی دیجیتال در استان تهران می‌باشد. <strong>مواد و روش</strong><strong>‌</strong><strong>ها:</strong> اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﺸﺨﻴﺼﻲ یک پژوهش بنیادی- کاربردی می‌باشد که طی ﺳﺎل‌های 95-‌1394 در ارتباط با 2135 بیمار انجام شده و در آن ﺳﻄﺢ دوز ﻣﺮﺟﻊ ﺗﺸﺨﻴﺼﻲ در ﮔﺮوه ﺳﻨﻲ ﺑﺰرگساﻻن در 15 ﻣﺮﻛﺰ رادیولوژی دیجیتال بر روی آزمایش‌های متداول رادیولوژی در ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار گرفته اﺳـﺖ‌. پروتکل دزیمتری در این پژوهش، روش غیرمستقیم برای اندازه‌گیری ESAK ‌(<em><em>Entrance Surface Air</em></em> Kerma) می‌باشد. ﭼـﺎرک ﺳـﻮم نیز ﺑـﻪ‌ﻋﻨﻮان دوز ﻣﺮﺟﻊ ﺗﺸﺨﻴﺼﻲ DRL در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. <strong>یافته‌ها:</strong> براساس نتایج این پژوهش سطوح دوز مرجع تشخیصی یا DRL برای آزمایش متداول رادیولوژی بر حسب میلی‌گری به شرح زیر می‌باشد: مقادیر 3/1 برای جمجمه (روبه‌رو)؛ 17/1 برای جمجمه (نیمرخ)؛ 77/0 برای ستون فقرات گردنی (روبه‌رو)؛ 85/0 برای ستون فقرات گردنی (نیمرخ)؛ 63/0 برای قفسه سینه (روبه‌رو)؛ 11/1 برای قفسه سینه (نیمرخ)؛ 73/1 برای ستون فقرات پشتی (روبه‌رو)؛ 35/2 برای ستون فقرات پشتی (نیمرخ)؛ 69/2 برای ستون فقرات کمری (روبه‌رو)؛ 22/4 برای ستون فقرات کمری (نیمرخ)؛2 برای آزمون شکم (روبه‌رو)؛ 62/1 برای آزمون لگن (روبه‌رو). <strong>نتیجه‌گیری:</strong> نتایج این پژوهش نشان داد که تغییرات قابل توجهی از دوز در تکنیک‌های رادیولوژی وجود دارد.