سنجش انگیزه درونی و بیرونی پیشرفت و نگرش دانش آموزان مقاطع مختلف تحصیلی نسبت به مسائل آموزشی و سهم این متغیرها در تبیین پیشرفت تحصیلی آنان

Abstract

تحقیق حاضر در مورد یک گروه نمونه 368 نفری از دانش آموزان مقاطع و رشته های تحصیلی در شهر تهران انجام گرفت که به روش تصادفی انتخاب شده بودند. داده های تحقیق با اجرای پرسشنامه خود- تنظیمی و نگرش سنج در مورد دانش آموزان گروه نمونه جمع آوری شد. پس از تجزیه و تحلیل داده ها نتایج زیر به دست آمد: 1- پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر در همه سطوح و مقاطع تحصیلی بالاتر از پسران است. 2- انگیزه درونی و نگرش دانش آموزان دختر و پسر نسبت به مسائل تحصیلی در همه سطوح و رشته های تحصیلی از حد متوسط پایین تر است. 3- انگیزه بیرونی در دانش آموزان رشته ریاضی و مقطع پیش دانشگاهی در حد متوسط، اما در سایر رشته ها و مقاطع تحصیلی پایین تر از متوسط است. 4- تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که روی هم رفته، 12 درصد واریانس پیشرفت تحصیلی به کمک دو عامل انگیزه درونی و نگرش نسبت به تحصیل تبیین می شود. در این میان، سهم انگیزه درونی بیشتر از نگرش است و انگیزه بیرونی در تبیین واریانس پیشرفت تحصیلی سهم معنی داری ایفا نمی کند. 5- اکثریت دانش آموزان نسبت به درس زبان و ادبیات فارسی اظهار علاقه مندی، نسبت به دروس ریاضیات، علوم و علوم اجتماعی اظهار بی علاقگی و نسبت به دروس زبان انگلیسی، علوم دینی و هنر اظهار بی تفاوتی کرده اند. 6- کمتر از 50 درصد دانش آموزان نسبت به محتوای برنامه های درسی ابراز علاقه مندی کردند. اکثر دانش آموزان مناسب بودن روش تدریس معلمان و روابط مطلوب بین معلم و شاگرد را مورد تأیید قرار داده اند.