تأثیر هدف‌گرایی و ادراک شخصی از قابلیت استخدام بر عملکرد کارکنان بیمارستان‌ها با نقش واسط اشتیاق شغلی

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی اشتیاق شغلی در رابطه بین هدف­گرایی و ادراک شخصی از قابلیت استخدام با عملکرد پرستاران بوده است. جامعه آماری این تحقیق مجموعه پرستاران بیمارستان­های فارابی و هفده شهریور است که تعداد آنها 264 نفر می­باشد. روش نمونه­گیری، تصادفی ساده و تعیین حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 154 نفر به‌دست آمد. به‌منظور واکاوی داده­ها، ابتدا اطلاعات حاصل از پرسشنامه استخراج و سپس ازطریق نرم‌افزارهای آماریSPSS19 و SMART PLS مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته­های این تحقیق نشان می­دهد رابطه هدف‌گرایی و اشتیاق شغلی پرستاران مثبت و معنی­دار نیست، درحالی‌که از میان سه بعد آن که شامل هدف­گرایی یادگیری، هدف­گرایی عملکرد اثباتی و هدف­گرایی عملکرد اجتنابی می­باشد، هدف­گرایی یادگیری بر اشتیاق شغلی تأثیر مثبت و معنی‌دار دارد، همچنین نتایج نشان داد هدف­گرایی پرستاران بر عملکرد پرستاران تأثیر مثبت و معنی­دار دارد. ادراک شخصی از قابلیت استخدام بر عملکرد پرستاران تأثیری مثبت و معنی‌دار ندارد، درحالی‌که تأثیر ادراک شخصی از قابلیت استخدام بر اشتیاق شغلی پرستاران تأثیری مثبت و معنی­دار است. در این پژوهش ثابت شد اشتیاق شغلی پرستاران بر عملکرد آنها تأثیر مثبت و معنی‌دار دارد.