نهادهای جامعه‌پذیری سیاسی، دانشجو و امنیت اجتماعی

Abstract

امنیت اجتماعی یکی از مهم‌ترین ابعاد تشکیل‌دهنده امنیت ملی است و چنان‌چه به هر میزان این مؤلفه در میان سایر مؤلفه‌ها نقش بیش‌تری داشته باشد، امنیت ملی پایدارتر، کم‌هزینه‌تر و بالنده‌تر است. از میان عوامل تحقق بخش امنیت اجتماعی، نهادهای جامعه‌پذیری سیاسی نقش تعیین‌کننده‌ای را ایفا می‌کنند. این نهادها از آن‌جا که نقش میانجی بین مردم و حاکمیت را ایفا می‌نمایند با انجام کارکردهای فرهنگی سیاسی خود می‌توانند ضمن آشنایی جوانان به‌ویژه دانشجویان با هنجارها و ارزش‌های نظام سیاسی(ادغام سیاسی) مشروعیت نظام را تقویت کرده و در نهایت ثبات و امنیت پایدار را فراهم کنند. این امر در کشوری چون ایران که دانشجویان درصد بالایی از جوانان را تشکیل می‌دهند از اهمیت حیاتی برخوردار است. در این پژوهش، سعی شده است با بهره‌گیری از رهیافت کارکردی ساختاری پارسونز، عملکرد نهادهای جامعه‌پذیری سیاسی در خصوص ایجاد همگونگی و همگرایی اجتماعی سیاسی دانشجویان با نظام سیاسی اجتماعی و نهایتاً تأمین امنیت پایدار مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد و در پایان نیز راه‌کار‌هایی جهت ارتقای ضریب امنیت اجتماعی ارایه شود.