تاثیر فعالیت بدنی بر فرسودگی شغلی و میزان آسیب های ناشی از کار در ماموران مبارزه با مواد مخدر

Abstract

هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر مداخله های ورزشی در کاهش عوارض سوء روانی و جسمانی در ماموران مبارزه با مواد مخدر می باشد. جامعه آماری این تحقیق را 325 نفر مرد و 21 زن از ماموران مبارزه با مواد مخدر تشکیل می دهد. روش نمونه گیری تحقیق تصادفی طبقه ای که بر اساس کمیت و کیفیت ماموریت پلیس های مبارزه با مواد مخدر سراسر کشور در چهار طبقه می باشد. این پژوهش از نوع توصیفی و علی و معلولی بوده و به صورت میدانی به تاثیر فعالیت بدنی بر روی فرسودگی شغلی و میزان آسیب های ناشی از کار می پردازد. ابزار اندازه گیری شامل: پرسش نامه فرسودگی مازلاچ و جکسون، پرسش نامه فعالیت بدنی بک و پرسش نامه آسیب های ناشی از کار می باشد. در تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از روش آماری یومن ویتنی، نمره استاندارد z و نیز آزمون اسمیرنوف کلموگروف استفاده شده است. با توجه به تحلیل آماری میانگین ها در خصوص میزان تاثیر فعالیت بدنی بر فرسودگی شغلی، نتایج نشان داد: در سطح معناداری 05 / 0 با افزایش فعالیت بدنی فرسودگی شغلی در ماموران مبارزه با مواد مخدر کاهش می یابد. ولی تاثیری بر کاهش میزان آسیب های ناشی از کار ندارد. بیشترین صدمات به ناحیه سر وارد شده که بالاترین رقم آسیب های ناشی از کار را به خود اختصاص می دهد. در نتیجه انجام فعالیت بدنی می تواند الگوی مناسبی جهت تعدیل فشارهای روانی و جسمی نیروهای پلیس باشد.