عوامل مؤثر بر رویکرد افسران نیروی انتظامی شهر تهران به نظم و امنیت عمومی

Abstract

زمینه و هدف: در این تحقیق رویکرد افسران ناجا به نظم و امنیت عمومی در ابعاد متفاوت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی موردمطالعه قرار گرفته است. هدف اصلی تحقیق بررسی عوامل مؤثر رویکرد افسران ناجا به نظم و امنیت عمومی تحت تأثیر متغیرهای فردی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و دینی است. روش: روش تحقیق از نظر هدف، کاربردی – توسعه‌ای است و از نظر شیوه جمع‌آوری داده‌ها، تحلیلی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری آن کلیه افسران ارشد و جزء مشغول خدمت در شهر تهران هستند که تعداد 400 نفر از آنان به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای در سال 1394 انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده‌ها یک پرسشنامه محقق ساخته، دارای روایی محتوایی و با ضریب پایایی 89% است. یافته‌ها و نتیجه‌گیری: 1) جنسیت افسران بر روی نوع رویکرد آنان به نظم و امنیت مؤثر می‌باشد، چنان‌که زنان افسر دارای رویکرد التقاطی و مردان افسر دارای رویکرد انتظامی می‌باشند. 2) با افزایش سن افسران تمایل آن‌ها به رویکرد انتظامی نیز افزایش می‌یابد.3) افسرانی که فضای زیستی آن‌ها در مراکز استان و تهران بوده است در مقایسه با افسرانی که فضای زیستی آن‌ها روستا و شهرستان بوده است گرایش بیشتری به رویکرد انسجامی داشته‌اند. 4) هرچه میزان سرمایه فرهنگی افسران بیشتر باشد، از شدت گرایش آنان به رویکرد انتظامی کاسته شده و تمایل آنان به رویکرد انسجامی بیشتر می‌گردد. 5) با صعود پایگاه اقتصادی- اجتماعی افسران از شدت رویکرد انتظامی آن‌ها کاسته می‌شود. 6) هرچه بر میزان دین‌داری افسران افزوده می‌شود از شدت رویکرد انسجامی آن‌ها کاسته می‌شود. همچنین لازم به ذکر است که با وارد کردن متغیر پایگاه اقتصادی و اجتماعی به‌عنوان متغیر کنترل، ما شاهد از بین رفتن همبستگی در حد صفر هستیم که نشان می‌دهد رابطه مثبت میان دین‌داری و تمایل به رویکرد انتظامی تحت تأثیر پایگاه اجتماعی و اقتصادی افسران می‌باشد.