تحلیل کارکرد مکانی شهرک اداری شهریار براساس اصول پدافند غیرعامل

Abstract

بحث پدافند غیرعامل و خصوصاً کاربرد آن در ژئوپلیتیک و برنامه‌ریزی شهری، تاریخچه‌ای طولانی دارد. صحت این ادعا را می‌توان در جنگ‌های صدر اسلام (سلمان فارسی) و تدابیر دفاعی همچون حفر خندق، حصار و ایران باستان (کوروش) در ساخت: کهندژ، شارستان، رباط، دیوار و... جستجو نمود؛ اما با توجه به پیشرفت تکنولوژی و تغییرات بنیادین در تسلیحات نظامی، لزوم به‌کارگیری پدافند غیرعامل نوین در کاهش تلفات و خسارات جنگ‌های نوین به‌خصوص در شهرها بیش از پیش احساس می‌گردد. ایران به‌عنوان یک بازیگر مستقل بین‌المللی با اهداف ایدئولوژیک مثل: مردم‌سالاری دینی، اقتدارگرایی (عزت‌طلبی)، ضد هژمونی، حفظ تمامیت ارضی، استقلال سیاسی، الگوی پیشرفت بومی، قدرت‌سازی، بازتولید قدرت، تمدن‌سازی، تمدن معنوی، و بنیان امپریالی که کوروش ایران را براساس آن بنا نهاد و همچنین به‌دلیل قرارگیری در خاورمیانه و موقعیت‌های منحصر به‌فرد ژئوپلیتیک، ژئواستراتژیک، ژئواکونومیک، ژئوکالچر، ژئوایدئولوژیک، هیدروپلیتیک، آئرواستراتژیک، ژئومدیا، تجربه هزار سال پیش‌قراولی تمدنی دنیا، تمدن ده‌هزار ساله و رسالت جهانی؛ مورد طمع، ترس و تهدید هژمونی (سلطه) جهانی به سرکردگی امریکا و اسرائیل می‌باشد. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و متغیرهای مورد بررسی در آن شامل: شناسایی مکان‌های حیاتی، حساس و مهم شهرستان شهریار، به‌منظور کاهش خسارت‌های ناشی از حملات دشمن و بالا بردن قدرت دفاعی و آستانه مقاومت ملی در جهت شهرسازی دفاعی و شهر قدرت می‌باشد. روش جمع‌آوری اطلاعات عمدتاً کتابخانه‌ای بوده و با توجه به نوع تحقیق، از مطالعات میدانی (مصاحبه) نیز استفاده شده است. در این مقاله از روش ماتریسی برای بررسی انطباق نظام شهری شهریار با اصول پدافند غیرعامل استفاده شده که به شناسایی شهرک اداری شهریار و تبعات تمرکز بیش از 40 مرکز در این شهرک پرداخته است. نتایج تحقیق، بیانگر عدم رعایت اصول پدافند غیرعامل در این شهرک اداری می‌باشد.