تحلیل حکایت" نورالدّین و شمس الدّین" از "هزار و یک شب" براساس نظریۀ" جوزف کمبپل"

Abstract

"جوزف کمبپل" اسطوره شناس معروف، معتقد است که تمام روایت های اسطوره ای، ساختاری یکسان و واحد دارند.<br />بنابراین، حکایت"نورالدّین و شمس الدّین" از" هزار و یک شب" انتخاب و با این ساختار مطابقت داده شده است. قهرمان<br />داستان پس از آغاز سفر و قبل از ورود به نخستین آستان، اعمالی مانند: به گرمابه رفتن و شستن تن، خلعت فاخر<br />پوشیدن و شربت خوردن را انجام می دهد؛ اطرافیان بر روی او گلاب می افشانند و چهره قهرمان نورانی می شود؛ به<br />طوری که اطرافیان را شگفت زده می کند. انجام این اعمال به این معناست که: وجود قهرمان، هنگام عبور از نخستین<br />آستان، مستلزم پاکی و زلالی است و باید از هرگونه پلیدی که نشانۀ تعلّقات و وابستگی های دنیایی است؛ مبرّا باشد تا با<br />لباس فاخر معنویّتی که بر تن می کند؛ مجوّز عبور از آستان را بگیرد. در بعضی از حکایت ها در میانۀ راه سفر، قهرمان<br />ماجرای قهرمان، ماجرای زنده « می میرد. این به معنای پایان کار نیست؛ بلکه نشانۀ فرا رفتن و متحوّل شدن اوست، زیرا<br />052 ( قهرمان اصلی و شخصی که بنا به وصیّت قهرمان راه سفر را ادامه می : کمبپل 4961 (». بودن است<br />دهد؛ هرچند دارای دو جسم هستند، امّا یک روح دارند. جانشین قهرمان به سفر ادامه می دهد و با مشکلات مبارزه می<br />کند تا به ملاقات خدابانو که همان کمال مطلق است، نایل شود