هوش معنوی در ادب عرفانی با تکیه بر اندیشههای مولانا

Abstract

شاخصة معنویت و مذهب بویژه هوش معنوی در عرصة شعر عرفانی در ادبیّات فارسی از اهمیّت ویژهای برخوردار است.<br />توجّ ه به هوش معنوی یکی از ضرورتهای خاص در گسترة انسان شناسی و توجّ ه به بعد معنوی انسان از دیدگاه روانشناسی<br />است. ایمان، صلح، نوع دوستی و کاربرد صحیح آن در زندگی و سازگاری با ناملایمات دنیای واقعی از دغدغههای هوش<br />معنوی است. توجّ ه به معنویّ ت امروزه در رشتههای متنوعی از قبیل روانشناسی، درحال پیشرفت است امّا در این میان، اهمیّت<br />موضوع زمانی آشکار میشود که بدانیم مصادیق و مباحث مربوط به هوش معنوی بسیار قبلتر از آنکه در علوم روانشناسی<br />نوین مطرح شود در ادبیّات عرفانی ما به فراوانی مطرح شده است و در این میان اشعار مولانا بیشک یکی از بارزترین<br />نمونههای توجّه به هوش معنوی است. توجّ ه به همدلی، نوع دوستی، عشق، ایثار، مدارا و تساهل و تسامح از ویژگیهای<br />مشترکی است که به عنوان مؤلّ فههای بارز هوش معنوی در ادبیّات عرفانی و اندیشة مولانا مطرح شده است. مقالة حاضر<br />پیرامون هوش معنوی در اندیشة مولانا گرچه در زمرةنخستین دستاوردهاست امّا در راستای تحقّ ق پژوهشهای بعدی، ثمرمند<br />است.