سعدیا گائون و رویکرد معتزلی او در تفسیر و کلام

Abstract

از میراث متکلمان معتزلی برجای گذاشتن روشی خاص در اثبات ادعاهای کلامی-تفسیری است. از<br />مشخصه های بارز این روش توجه به عقل به معنای جواز استفاده از صنایع بلاغی مثل مجاز و تاویل<br />در بیان آموز ههای کلامی و در تفسیر قرآن است. با فرض این که استفاده از این روش مختص<br />متکلمان مسلمان معتزلی نبوده و پاره ای از متکلمان یهودی و مسیحی قبل و بعد از آنان نیز به این<br />شیوه تمسک جسته اند، این مقاله در صدد است با تمرکز بر بحث صفات الهی و ارائه ی نمونه هایی ازتفسیر کتاب مقدس نشان دهد که سعدیا، متکلم یهودی (متوفی 942/341)روشی مشابه معتزلیان <br />مسلمان داشته است و م یتوان به او لقب معتزلی داد. او نیز با رو آوردن به جنبه های بلاغی، مفاهیم<br />متشابه در عهد عتیق را تفسیر کرد و در برابر اشکالات رقیبان کلامی خود، مسیحیان، به دفاع از<br />الهیات یهودی پرداخت.