مطالعه امکان پذیری کاشت بهارة سه رقم چغندرقند (Beta vulgaris L.) با دو روش کشت گلدانی و مستقیم در اهواز

Abstract

به منظور مطالعه امکان پذیری کشت بهاره ارقام چغندرقند در شرایط آب و هوای اهواز، این تحقیق به صورت اسپلیت اسپلیت پلات و در قالب بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی 1380-1379 در مزرعة آزمایشی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه شهید چمران اهواز انجام شد. فاکتوراصلی شامل دو تاریخ کاشت (اول دی ماه و بیستم بهمن ماه)، فاکتورفرعی یا روش کاشت به دو صورت (کشت مستقیم و کشت گلدانی) و ژنوتیپ به عنوان فاکتور فرعی فرعی شامل سه تیپ (BR₁، منوُدُر و رسول) بودند. همزمان با انتقال گلدان های کاغذی تاریخ کاشت اول به مزرعه در بیستم بهمن ماه، کشت مستقیم و کشت گلدانی تاریخ کاشت دوم انجام پذیرفت. زمان برداشت در هر دو تاریخ کاشت بیستم تیرماه بود. نتایج نشان داد در تاریخ کاشت های همزمان از لحاظ عملکرد ریشه تفاوت معنی داری دیده نشد؛ ولی از نظر درصد قند ریشه، روش کشت مستقیم دارای برتری معنی دار (05/0 p≤) نسبت به روش کشت گلدانی بود. درتاریخ کاشت دوم درصد قند ریشه به طور معنی دار (05/0 p≤) از تاریخ کاشت اول بیشتر گردید و رقم منودُرُ دارای بیش ترین درصد قند (1/10%) و کم ترین میزان ناخالصی های ریشه بود. نتایج نشان داد با انجام کشت بهاره چغندر قند می توان علاوه بر استفاده از مزایای آن، به عملکرد شکر سفید در واحد سطح معادل کشت های پاییزه چغندر قند در شرایط آب و هوایی اهواز دست یافت.