تاثیر بنزیل آدنین و ایندول استیک اسید بر امکان نجات جنین نتاج حاصل از تلاقی ارقام انگور عسکری و رابی سیدلس

Abstract

<strong>مصرف‌کنندگان در سراسر جهان به طور فزآینده انگورهای رومیزی بیدانه را ترجیح می‌دهند. از این رو، هدف برنامه‌های اصلاح انگور در راستای توسعه ارقام جدید بیدانه با کیفیت میوه بهتر، حبه درشت‌تر و عملکرد بالا می‌باشد. در این پژوهش تاثیر محلول‌پاشی بنزیل‌آدنین در مرحله قبل از گل‌دهی و ایندول‌استیک اسید موجود در محیط کشت بر نجات جنین هیبرید عسکری × رابی‌سیدلس مورد بررسی قرار گرفت. محلول‌پاشی بنزیل‌آدنین (صفر و 30 میلی‌گرم در لیتر) به ترتیب 14 و 7 روز قبل از اخته‌کردن گل‌های رقم عسکری انجام گرفت. تخمک‌های حاصل از تلاقی عسکری × رابی‌سیدلس 40 روز بعد از باز شدن گل از درون حبه‌ها بیرون آورده شد و سپس بر روی محیط کشت نیچ و نیچ حاوی 35/0 میلی‌گرم در لیتر GA3، 2 گرم در لیتر ذغال فعال، 30 گرم در لیتر ساکارز، 8 گرم در لیتر آگار و غلظت‌های مختلف ایندول‌استیک اسید (1، 75/1 و 3 میلی‌گرم در لیتر) کشت گردید. صفات مورد بررسی شامل تخمک‌های کالوس داده و تخمک‌های جوانه‌زده بود. نتایج نشان داد که اثر غلظت‌های متفاوت ایندول‌استیک اسید بر تشکیل کالوس در تخمک‌ها معنی‌دار بود و بیشترین تشکیل کالوس در غلظت 3 میلی‌گرم در لیتر ایندول‌استیک اسید مشاهده گردید. بر اساس نتایج بدست آمده اثر متقابل غلظت‌های مختلف ایندول‌استیک اسید و بنزیل‌آدنین بر درصد جوانه‌زنی تخمک معنی‌دار بود و بیشترین درصد جوانه‌زنی تخمک (55/10 درصد) در 1 میلی‌گرم در لیتر ایندول‌استیک اسید با محلول‌پاشی 30 میلی‌گرم در لیتر بنزیل‌آدنین در مرحله سبز روشن غنچه ها بدست آمد</strong>