بررسی نوع نگرش و میزان قابلیت اجرای نوآوری‌های قانون آیین دادرسی کیفری از منظر ضابطان در شهر کاشان

Abstract

زمینه و هدف: این پژوهش باهدف تشریح و تبیین نوآوری‌های قانون آیین دادرسی کیفری و شناسایی نگرش و میزان قابلیت اجرای نوآوری‌های آن از منظر ضابطان، در پی پاسخ به این پرسش است که ضابطان چه نگرشی به نوآوری‌های قانون آیین دادرسی کیفری دارند و نوآوری‌های پیش‌بینی شده، به چه میزان از منظر آنان قابلیت اجرا دارد. روش‌شناسی: در این پژوهش از دو روش اسنادی و پیمایشی استفاده شد. در بخش اسنادی ضمن تشریح قانون آیین دادرسی کیفری به مقایسه آن با قوانین گذشته، پرداخته شده و در بخش پیمایشی هم با توزیع پرسش‌نامه در بین 272 نفر از ضابطان شاغل در یگان‌های انتظامی، اجرایی و پلیس‌های تخصصی شهرستان کاشان، میزان توافق آنان و قابلیت اجرای نوآوری‌های قانون یادشده، توصیف و تحلیل شده است. نتایج و یافته‌ها: برخی نتایج پژوهش نشان می‌دهد که افسران ارشد نسبت به درجه‌داران و افسران جزء، نگرش مثبت‌تری به نوآوری‌های قانون دارند، به‌طوری‌که برخی از مهم‌ترین موضوع‌هایی که ضابطان بیشترین توافق را در زمینه قابلیت اجرا قائل بودند، عبارت‌اند از: گذراندن دوره آموزشی زیر نظر دادستان برای انجام اقدامات قضایی از قبیل پژوهش‌های جنایی یا اجرای دستور‌های مقام‌های قضایی با قید مدت اجرا، تفهیم اتهام فوری متهم بعد از دستگیری و اعلام فوری به دادستان در جرم مشهود؛ اعلام تحت نظر بودن متهم در یگان انتظامی به خانواده وی؛ جلوگیری از افشاء هویت و محل اقامت بزه‌دیده، شهود، آگاهان و اشخاص مرتبط با پرونده، انجام اقدامات احتیاطی و مراقبتی برای حمایت از بزه‌دیده، شاهد، مطلع، اعلام‌کننده جرم و خانواده وی و خانواده متهم در برابر تهدیدها. همچنین نتایج دیگر، نشان می‌دهند که میانگین نگرش ضابطان به نوآوری‌های قانون در دامنه 1-4 ، 95/2 و میانگین موافقت با قابلیت اجرای نوآوری‌های قانون از منظر ضابطان 73/2 بوده و هر دو میانگین بیش از حد متوسط طیف مورد بررسی (5/2) است. از طرفی، با افزایش نگرش مثبت ضابطان، میزان موافقت آنان با قابلیت اجرای نوآوری‌های قانون نیز بیشتر می‌شود.