| dc.contributor.author | شجاعی, ستاره | fa_IR |
| dc.contributor.author | حسین خانزاده, عباسعلی | fa_IR |
| dc.contributor.author | سید نوری, سیده زهرا | fa_IR |
| dc.contributor.author | شریفی, سعید | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-07-08T22:49:18Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-09-29T22:49:18Z | |
| dc.date.available | 1399-07-08T22:49:18Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-09-29T22:49:18Z | |
| dc.date.issued | 2016-08-22 | en_US |
| dc.date.issued | 1395-06-01 | fa_IR |
| dc.date.submitted | 2016-09-21 | en_US |
| dc.date.submitted | 1395-06-31 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | شجاعی, ستاره, حسین خانزاده, عباسعلی, سید نوری, سیده زهرا, شریفی, سعید. (1395). مقایسه توانایی خودتعیینگری و مولفه‌های آن در افراد با آسیب شنوایی، آسیب بینایی و بدون آسیب. پژوهش نامه روانشناسی مثبت, 2(2), 67-80. doi: 10.22108/ppls.2016.21446 | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2476-4248 | |
| dc.identifier.issn | 2476-3705 | |
| dc.identifier.uri | https://dx.doi.org/10.22108/ppls.2016.21446 | |
| dc.identifier.uri | http://ppls.ui.ac.ir/article_21446.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/140921 | |
| dc.description.abstract | هدف این پژوهش مقایسه توانایی خودتعیینگری و مولفه‌های آن در افراد با آسیب شنوایی، بینایی و بدون آسیب بود. نمونه پژوهش116 نفر(32 نفر با آسیب بینایی، 21 نفر با آسیب شنوایی و 63 نفر بدون آسیب) ازافراد با آسیب شنوایی، بینایی و بدون آسیب شهر شیراز بودند. افراد با آسیب شنوایی و بینایی با روش نمونه‌گیری در دسترس و افراد بدون آسیب با روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شدند. از پرسش‌نامه توانایی خودتعیینگری گومز - ولا، وردوگو، جیل، گوربلا و همایر برای سنجش توانایی خودتعیینگری استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه و آزمون تعقیبی شفه تحلیل شد. نتایج نشان داد که توانایی خودتعیینگری افراد بدون آسیب به‌طور معنی‌داری بیشتر از توانایی خودتعیینگری افراد با آسیب شنوایی و بینایی است. شایان‌ذکر است که بین توانایی خودتعیینگری افراد با آسیب شنوایی و بینایی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نتایج تحلیل واریانس (مانوا) نشان داد که توانایی خودتعیینگری افراد بدون آسیب در خرده‌مقیاس‌های استقلال رفتاری و توانمندسازی روان‌شناختی نسبت به افراد با آسیب شنوایی و بینایی به‌طور معنی‌داری بالاتر بود. همچنین در هیچ‌یک از خرده‌مقیاس‌های توانایی خودتعیینگری بین افراد با آسیب شنوایی و بینایی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. با توجه به یافته‌های این پژوهش می‌توان بیان کرد که آموزش توانایی خودتعیینگری برای افراد با آسیب شنوایی و بینایی ضروری است. | fa_IR |
| dc.format.extent | 539 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه اصفهان | fa_IR |
| dc.publisher | University of Isfahan | en_US |
| dc.relation.ispartof | پژوهش نامه روانشناسی مثبت | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Positive Psychology | en_US |
| dc.relation.isversionof | https://dx.doi.org/10.22108/ppls.2016.21446 | |
| dc.subject | توانایی خودتعیینگری | fa_IR |
| dc.subject | مولفه‌های خودتعیینگری | fa_IR |
| dc.subject | آسیب بینایی | fa_IR |
| dc.subject | آسیب شنوایی | fa_IR |
| dc.title | مقایسه توانایی خودتعیینگری و مولفه‌های آن در افراد با آسیب شنوایی، آسیب بینایی و بدون آسیب | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | مقاله پژوهشی | fa_IR |
| dc.contributor.department | استادیار بخش روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران | fa_IR |
| dc.citation.volume | 2 | |
| dc.citation.issue | 2 | |
| dc.citation.spage | 67 | |
| dc.citation.epage | 80 | |
