بررسی رابطه سبک‌های دلبستگی و ویژگی‌های شخصیت با احساس غربت در فراگیران پایور درجه‌داری ناجا

Abstract

مقدمه: این پژوهش، با هدف بررسی رابطه سبک‌های دلبستگی (ایمن، اجتنابی و مضطرب دوسوگرا) و ویژگی‌های شخصیتی (روان رنجوری، برون‌گرایی، باز بودن نسبت به تجربه، توافق جویی و وظیفه‌شناسی) با احساس غربت، در بین فراگیران پایور درجه‌داری یکی از مراکز آموزشی ناجا انجام شد. مواد و روش‌ها: این پژوهش توصیفی- مقطعی در سال 1392 بر روی 300 نفر از فراگیران پایور درجه‌داری یکی از مراکز آموزشی ناجا انجام شد. نمونه‌گیری به روش تصادفی طبقه‌ای بود و اطلاعات، به‌وسیله 3 پرسش‌نامه پنج عاملی شخصیت، سبک دلبستگی سیمپسون و احساس غربت فن فلیت، گردآوری شد. داده‌ها با روش‌های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی به شیوه گام‌به‌گام، بررسی و با نرم‌افزار SPSS نسخه 16 تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها: از بین سبک‌های دلبستگی، سبک مضطرب دوسوگرا و از بین عوامل شخصیت، عامل روان رنجوری، بیشترین رابطه مثبت و معنی‌دار را با احساس غربت داشت. هم‌چنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سبک دلبستگی مضطرب دوسوگرا و عوامل روان رنجوری، باز بودن به تجربه و توافق جویی، قدرت پیش‌بینی احساس غربت را دارند. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش، پیشنهاد می‌شود در مطالعات آینده، به بررسی بیشتر رابطه سبک دلبستگی ایمن با مشکلات سازگاری، پرداخته شود. هم‌چنین پیشنهاد می‌گردد روان رنجوری و سبک دلبستگی مضطرب دوسوگرا به‌عنوان عوامل منفی و عامل وظیفه‌شناسی، به‌عنوان جنبه مثبت در امر گزینش کارکنان ناجا مدنظر قرار گیرد.