جمهوری اسلامی و آسیای مرکزی: امکان سنجی همسویی در سیاست خارجی با تاکید بر کشور تاجیکستان

Abstract

همراه با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و ظهور جمهوری­های تازه استقلال یافته­ عمدتا بی­ثبات و با ایجاد کانون بحران درمنطقه آسیای مرکزی، فرصت­ها و چالش­هایی برای جمهوری اسلامی ایران به­عنوان کشوری هم­مرز با این منطقه به­وجود آمد. سوال اصلی در ­این مقاله ­چنین مطرح می شود که ساختارهای تاثیرگذار ­بر تصمیم­گیری­های ­سیاست خارجی ایران در منطقه آسیای ­مرکزی به ویژه تاجیکستان کدامند؟ در پاسخ به سوال مذکور، فرضیه را می توان بر اساس شاخص هایی همچون سیاسی- امنیتی، فرهنگی و اقتصادی که شاکله سیاست خارجی ایران در قبال کشورهای آسیای مرکزی از جمله تاجیکستان را تشکیل داده است، مطرح نمود به طوری که به نظر می­رسد اتخاذ یک رویکرد همکاری­جویانه و همگرایی با کشورهای این منطقه برای ایرانی که نه دارای متحد استراتژیک است و نه متحد ایدئولوژیک، می­تواند عقلانی­ترین و کارسازترین راهبرد باشد.