تبیین آراء جامعه گرایان؛ خوانش و هویدائی نقصان لیبرالیزم

Abstract

جامعه­گرایی مکتبی با چاشنی انتقادی است. انتقاد به ستون و پایه­های اصول لیبرالیزم که مهم­ترین آنها توجه به فرد و آزادیهای متعلق به وی، ادعاهای جهانشمولی در باب عدالت، برابری و بیطرفی است. جامعه­گرایی دارای چند عضو اصلی من جمله؛ السدیر مک اینتایر، مایکل سندل، چارلز تیلور و مایکل والزر است. عموم این متفکران در انتقادات خود از آموزه­های لیبرالیزم طبقه­بندی می­شوند؛ به گونه­ای که مک اینتایر به اخلاق بحران زده غربی که لیبرالیزم در عصر مدرن و پست مدرن عامل آن بوده اشاره می­کند؛ سندل به طرز تلقی لیبرالی از فرد که از آن به شخص از پیش فردیت یافته یاد می­کند اذعان میدارد؛ تیلور بر ضرورت اجتماع انسانی و عاملیت زبان مشترک برای تبیین فهم یک جامعه از ارزش­ها سخن می ­گوید و در نهایت والزر با رد ادعای جهانشمولی لیبرالی در پرتو نگرش کثرت­گرایانه و روش زمینه محوری به فهم و برداشت جوامع از عدالت، تعریف مواهب و نحوه توزیع آنها توجه خود را معطوف و تاویل عدالت لیبرالی را مورد نقد و بررسی قرار می­دهد. حال پژوهش حاضر حول این سوال اصلی شکل گرفته؛ متفکران جامعه­گرا با بهره بردن از چه مولفه­ها و مکانیزم­هائی به نقد لیبرالیسم می­پردازند؟ هدف مقاله واکاوی آراء جامعه­گرایان در پرتو دست یابی به اصول انتقادی لیبرالیزم است. همچنین می­کوشیم با استنا به روش توصیفی تحلیلی که به شیوه اسنادی انجام می­گیرد، در تحلیل گزاره­های بحث گام برداریم.