بررسی ارتباط میان رضایت زناشویی و خشنودی شغلی با توجه به نقش میانجی‌گر عزت‌نفس در معلمان مقطع راهنمایی

Abstract

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی‌گر عزت‌نفس در رابطه رضایت زناشویی با رضایت شغلی معلمان مدارس راهنمایی شهر ماهشهر است. نمونه مورد مطالعه شامل 200 معلم زن و مرد بود که با روش نمونه‌گیری چند مرحله‌ای انتخاب شدند. در این پژوهش که یک طرح توصیفی از نوع همبستگی است، از ابزارهایی شامل پرسشنامه عزت‌نفس روزنبرگ، مقیاس رضایت زناشویی، پرسشنامه خشنودی شغلی استفاده شد که همه‌ی این ابزارها از پایایی و روایی مناسبی برخوردار بودند. به منظور تحلیل داده‌ها، از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد و تجزیه و تحلیل مدل پژوهش با استفاده از نرم‌افزار Amos18 انجام گرفت. شاخص‌های برازش مدل‌یابی معادلات ساختاری، مدل کلّی پژوهش را تأیید کردند؛ به عبارت دیگر، نتایج نشان دادند که رضایت زناشویی به طور کامل از طریق عزت‌نفس بر خشنودی شغلی تأثیر می‌گذارد. نتایج حاصل از روش خود راه‌انداز و فاصله‌ی اطمینان حاصل از آن نشان داد که اندازه‌ی اثر غیرمستقیم رضایت زناشویی از طریق عزت‌نفس بر خشنودی شغلی برابر با 153/0 است که در سطح 001/0p= معنی‌دار است. همچنین اثرمستقیم رضایت زناشویی بر خشنودی شغلی غیر معنی‌دار شد. به بیان دیگر، عزت‌نفس یک متغیر میانجی‌گر کامل است. تلویحات نظری مهمی از کارکرد رضایت زناشویی بر خشنودی شغلی از طریق عزت‌نفس در معلمان حاصل شده است که در متن مقاله به آن پرداخته می‌شود.